Πριν λίγες μέρες σας υποσχέθηκα ότι θα σας παρουσιάσω ένα ακόμα βρώσιμο λουλούδι και ιδού - η αγριομολόχα είναι η σταρ της σημερινής μας συνταγής! Αυτές τις μέρες, τα χωράφια, οι αλάνες και η εξοχή είναι γεμάτα από τα όμορφα αυτά μωβ ανθάκια με τα πέντε πέταλα.

Πόσα γνωρίζετε, όμως, για τις αγριομολόχες; Το πρώτο πράγμα που πρέπει να ξέρετε είναι πως ΟΛΑ τα μέρη του φυτού είναι βρώσιμα: τα πέταλα, ο μίσχος, τα κοτσάνια, οι σπόροι, οι ρίζες και τα φύλλα. Η αγριομολόχα χρησιμοποιείται από την αρχαιότητα - όπως ίσως θα φανταστήκατε- για φαρμακευτικούς σκοπούς. Κυρίως, την έπιναν ως αφέψημα, για να καταπραϋνει το στομάχι, αλλά χρησιμοποιούνταν ακόμα και στη γέννα, ως φυσικό παυσίπονο. Ακόμα, λέγεται πως βοηθά στην επούλωση πληγών (ως κομπρέσα), αλλά και στη θεραπεία των λοιμώξεων του ουροποιητικού.

Έλα, όμως, που έχει κι ένα σωρό άλλες χρήσεις! Στην Κρήτη, τα φύλλα της χρησιμοποιούνται για ντολμαδάκια, αλλά και για στραπατσάδα. Σε διάφορες χώρες της Μέσης Ανατολής, τα κάνουν σούπα. Στη βόρεια Αφρική, τα βάζουν σε σαλάτες, είτε ωμά είτε τουρσί.

Και τώρα θα σας πω κάτι που πάω στοίχημα ότι δεν το ξέρετε. Η αγριομολόχα στα Αγγλικά λέγεται marshmallow και επομένως, ναι, τα γνωστά ζαχαρωτά παίρνουν το όνομά τους από το φυτό. Γιατί; Οι ρίζες του δίνουν έναν χυμό, τον οποίο ήδη από την αρχαιότητα οι Αιγύπτιοι έβραζαν μαζί με μέλι ώσπου να πήξει κι έφτιαχναν ένα γλύκισμα. Στις αρχές του 19ου αιώνα, αυτή η συνταγή βρήκε το δρόμο της ως τη Γαλλία, όπου ζαχαροπλάστες χτυπούσαν τον χυμό από τις ρίζες μαζί με σιρόπι και ασπράδια αυγού και έφτιαχναν ένα αφράτο, σπογγώδες γλύκισμα, που το ονόμασαν Pâte de Guimauve (και οι Άγγλοι αντίστοιχα τα αποκαλούσαν marshmallows). Αργότερα, ο χυμός της ρίζας αντικαταστάθηκε από ζελατίνη, διότι έδινε ένα πιο σταθερό αποτέλεσμα με πολύ λιγότερο κόπο, και έτσι φτιάχνονται τα marshmallows ως και σήμερα. Στις αρχές του 20ου αιώνα, τα marshmallows έφτασαν στις ΗΠΑ, και χάρη στα κατάλληλα μηχανήματα, μπόρεσε να γίνει εργοστασιακή παραγωγή. Τη δεκαετία του ‘50, ο ελληνοαμερικανός καραμελοποιός Alex Doumac πατεντάρισε ένα μηχάνημα που έβγαζε τα marshmallows στην κυλινδρική μορφή που γνωρίζουμε σήμερα και η παραγωγή τους μπόρεσε πλέον να αυτοματοποιηθεί εντελώς.

Πίσω στις αγριομολόχες τώρα: η γεύση τους είναι πολύ ενδιαφέρουσα - όπως όλες οι λουλουδογεύσεις, δίνει ένα γήινο και συνάμα αρωματικό αποτέλεσμα όπου την προσθέσεις. Στα μπισκότα αυτά, τα πρόσθεσα κυρίως για αισθητικούς λόγους. Μα δεν είναι πανέμορφα;

Υλικά:

(Για περίπου 30 μπισκότα)

250 γρ βούτυρο ανάλατο, μαλακό

50 γρ ζάχαρη καστανή

120 γρ ζάχαρη λευκή κρυσταλλική

ξύσμα από 1 λεμόνι

1 πρέζα αλάτι

300 γρ αλεύρι γ.ο.χ.

άνθη αγριομολόχας, φρεσκοκομμένα

Μέθοδος:

Πλένουμε τις αγριομολόχες πολύ σχολαστικά σε ένα σουρωτήρι και τις απλώνουμε πάνω σε μια καθαρή πετσέτα να στεγνώσουν. Με μια δεύτερη καθαρή πετσέτα, τις σκουπίζουμε ταμποναριστά. Κόβουμε τα άνθη τους όσο πιο κοντά στο κοτσάνι μπορούμε.
Στον κάδο του μίξερ, χτυπάμε το βούτυρο με την καστανή και τη λευκή ζάχαρη και το ξύσμα, ώσπου να αφρατέψουν.
Σε ένα μπολ, ανακατεύουμε το αλάτι με το αλεύρι και τα προσθέτουμε στον κάδο, χτυπώντας ώσπου να έχουμε μια ζύμη που να ξεκολλά από τα τοιχώματα.
Μεταφέρουμε τη ζύμη σε αλευρωμένη επιφάνεια και με έναν πλάστη, ανοίγουμε τη ζύμη σε πάχος 4-5 χιλ.
Μπήγουμε τις αγριομολόχες στη ζύμη κατά τόπους και περνάμε άλλη μια φορά τον πλάστη από πάνω, ωστε να κολλήσουν στη ζύμη και να γίνουν εντελώς επίπεδες.
Κόβουμε μπισκότα με ένα κουπ πατ της επιλογής μας.
Τοποθετούμε τα μπισκότα σε ένα ταψί στρωμένο με αντικολλητικό χαρτί και το βάζουμε στο ψυγείο για 30’-60’.
Ψήνουμε τα μπισκότα κρύα από το ψυγείο, σε προθερμασμένο στους 170 βαθμούς φούρνο, στις αντιστάσεις, για περίπου 15’ - 20’.
Βγάζουμε τα μπισκότα και τα αφήνουμε να κρυώσουν προτού τα σερβίρουμε.
Φυλάμε όσα μπισκότα περισσέψουν σε δοχείο που κλείνει αεροστεγώς, σε θερμοκρασία δωματίου.