Το αγαπώ αυτό το κοκτέιλ, που για κάποιο λόγο, παρά την επάνοδο του τζιν την τελευταία δεκαπενταετία, δεν έχει δει το ίδιο σουξέ με άλλα κοκτέιλ της κατηγορίας του, τουλάχιστον όχι στη χώρα μας. Στην κλασική του εκδοχή αποτελείται από τζιν, απλό σιρόπι και χυμό από λάιμ - αλλά εγώ είχα την ιδέα να το ταιριάξω με ένα σιρόπι που έφτιαξα από αγριομολόχες. Σας παρουσίασα αυτό το βρώσιμο αγριολούλουδο πριν από λίγες μέρες, όταν το χρησιμοποίησα για να στολίσω μπισκότα βουτύρου. Σήμερα, θα σας δείξω ακόμα έναν τρόπο να το εκμεταλλευτείτε: βράζοντάς το μαζί με ζάχαρη και νερό, φτιάχνετε ένα σιρόπι, το οποίο μπορείτε να χρησιμοποιήσετε σε κοκτέιλ, κέικ, παγωτά και πολλά άλλα. Βρίσκω ότι η γεύση του ταίριαξε φα-ντα-στι-κά με το λάιμ και το τζιν - και το καλύτερο; Το σιρόπι, σκέτο, έχει ένα πολύ όμορφο παστέλ πράσινο χρώμα, μόλις όμως προσθέσετε το λάιμ παίρνει ΤΟ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΟ απαλό ροζ-λιλά που έχω δει ποτέ μου! Μαγικό;

Πίσω στο γκίμλετ, γιατί έχει πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία: τυπικά το κοκτέιλ φτιάχνεται με τζιν και Rose’s lime, έναν συμπυκνωμένο χυμό από λάιμ που είναι ο πρώτος συμπυκνωμένος φρουτοχυμός που κυκλοφόρησε στο εμπόριο και υπάρχει από το 1867! Ο θρυλικός bartender Harry Mac Elhone δίνει στη συνταγή του αναλογία 1:1 στον οδηγό Harry’s ABC of Cocktails του 1923. O Ρέιμοντ Τσάντλερ, στο βιβλίο του Ο Μεγάλος Αποχαιρετισμός γράφει πως το αληθινό γκίμλετ είναι μισό τζιν και μισό χυμός λάιμ Rose’s και τίποτα άλλο ("a real gimlet is half gin and half Rose's lime juice and nothing else”. Χάρη στον Τσάντλερ το κοκτέιλ αυτό πέρασε στη σφαίρα της αμερικανικής ποπ κουλτούρας, αφού συμπληρώνει, “το μαρτίνι δεν πιάνει μία μπροστά του” (“It beats martinis hollow“). Μεγάλη κουβέντα αυτή, και αν κάναμε ένα γκάλοπ μεταξύ γκίμλετ και μαρτίνι, δεν είμαι και πολύ σίγουρη ότι θα έβγαινε νικητής το πρώτο. Ωστόσο, είναι πραγματικά γευστικότατο. Ο Χέμινγουεϊ, δε, επηρεασμένος ίσως και από τον Τσάντλερ τον οποίο θαύμαζε, έπινε πολύ το γκίμλετ και λένε πώς είχε πάντα μαζί του ένα μπουκάλι Plymouth τζιν και ένα μπουκάλι Rose’s lime όταν πήγαινε για τα περιβόητα σαφάρι του στην Αφρική. Α, και βέβαια είναι και το αγαπημένο ποτό της Μπέτι Ντρέιπερ των Mad Men, και αυτό λέει πολλά. Τέλος, αναλογία 1:1 προτείνει και ο περίφημος οδηγός για κοκτέιλ του Σαβόι του 1930 (aka η Βίβλος των bartenders), ωστόσο, τα γούστα με τις εποχές αλλάζουν και έτσι, σε μεταγενέστερες συνταγές, βλέπουμε την αναλογία να αλλάζει αρκετά. Σήμερα υπάρχει η τάση για λιγότερο γλυκά κοκτέιλ και έτσι. αν αναζητήσετε μια σύγχρονη συνταγή στο διαδίκτυο, θα το βρείτε με εντελώς άλλες αναλογίες. Κι εγώ κλίνω προς αυτή την κατεύθυνση, άλλωστε, γιατί δεν πολυσυμπαθώ τα γλυκά κοκτέιλ. Η γνώμη μου είναι, βέβαια, πως μπορείτε, εν τέλει, να δοκιμάσετε την αναλογία που σας προτείνω, αλλά να την προσαρμόσετε στον δικό σας ουρανίσκο!

And last but not least, ας πούμε δυο λόγια και για το όνομα του gimlet, που ομολογώ πως δεν ήξερα από πού προέρχεται προτού το ερευνήσω για να γράψω αυτό το άρθρο. Το γκίμλετ, λοιπόν, είναι ένα είδος τρυπανιού και συνεκδοχικά η λέξη κατέληξε να σημαίνει επίσης κάτι που είναι κοφτερό ή διαπεραστικό. Υπάρχει βέβαια και μια άλλη, πιο ενδιαφέρουσα θεωρία, πως παίρνει το όνομά του από έναν γιατρό του βρετανικού ναυτικού ονόματι Σερ Τόμας Γκίμλετ. Λέγεται πως το επινόησε προκειμένου να ενθαρρύνει τους ναυτικούς να πίνουν χυμό λάιμ, πράγμα που ήλπιζε πως θα βοηθούσε στην αντιμετώπιση του σκορβούτου. Γι’ αυτό άλλωστε εφευρέθηκε και ο χυμός Rose’s lime, τον οποίο στόκαρε το πολεμικό ναυτικό κατά κόρον - αλλά φαίνεται πως από μόνος του δεν τράβαγε, μάλλον οι ναύτες ήθελαν και λίγο φαρμάκι μέσα…

Υλικά:

Για 1 γκίμλετ:

60 μλ τζιν

15 μλ σιρόπι από αγριομολόχες

15 μλ φρεσκοστυμμένος χυμός από λάιμ

πάγος

Για το σιρόπι από αγριομολόχες:

3 φλιτζάνια αγριομολόχες (τα λουλούδια, κομμένα στη βάση τους, μαζί με το πράσινο τμήμα)

600 γρ ζάχαρη λευκή κρυσταλλική

600 μλ νερό

Μέθοδος:

Για το γκίμλετ:

Βάζουμε το τζιν, το σιρόπι και τον χυμό μέσα σε ένα σέικερ μαζί με πάγο και χτυπάμε για μερικά δευτερόλεπτα.
Σερβίρουμε σε παγωμένο ποτήρι και γαρνίρουμε με ένα λουλούδι.

Για το σιρόπι:

Βάζουμε το νερό με τη ζάχαρη σε μια κατσαρόλα σε μέτρια θερμοκρασία και θερμαίνουμε ώσπου σιγοβράσει και να διαλυθεί καλά η ζάχαρη.
Βγάζουμε την κατσαρόλα από τη φωτιά και ρίχνουμε μέσα τις αγριομολόχες.
Σκεπάζουμε την κατσαρόλα και τα αφήνουμε να μουσκέψουν για να βγάλουν το άρωμά τους για 1 ώρα.
Σουρώνουμε το σιρόπι και πετάμε τα άνθη.
Όσο μας περισσέψει από τη συνταγή, το μεταφέρουμε σε ένα αποστειρωμένο βάζο και το φυλάμε στο ψυγείο για άλλη χρήση.