Αυτό το κλασικό ρετρό γαλλικό πιάτο, που είναι υπέροχο για πρωινό ή brunch, έχει και μια ενδιαφέρουσα ιστορία. Υπάρχουν διαφορετικές εκδοχές, αλλά εγώ θα σας δώσω τις δύο πιο διασκεδαστικές. Βρισκόμαστε στα 1895, στο ξακουστό Café de Paris στο Μόντε Κάρλο, και μεταξύ των συνδαιτημόνων βρίσκεται και ο τότε πρίγκηψ της Ουαλίας και μελλοντικός βασιλιάς Εδουάρδος ο Z’, στην παρέα του οποίου βρίσκεται και μια νεαρά Γαλλίδα δεσποσύνη ονόματι Suzette. Λέγεται, λοιπόν, πως ο βοηθός σερβιτόρος του μετρ, Henri Charpentier, ο οποίος, σημειωτέον, ήταν μόλις 14 ετών, επινόησε κατά κάποιον τρόπο τη συνταγή, βάζοντας κατά λάθος φωτιά στις κρέπες, που έτσι έγιναν φλαμπέ. Ο πρίγκηψ ξετρελάθηκε και ρώτησε αμέσως τον σερβιτόρο ποιο είναι το όνομα του πιάτου. Ο Charpentier απάντησε “crepes Princesse”, προς τιμήν του πρίγκηπα, αλλά εκείνος αντιπρότεινε το crepes Suzette για να τιμήσει την καλεσμένη του. Κάπως έτσι, το πιάτο έμεινε στην ιστορία. Ο Charpentier ισχυρίζεται μάλιστα πως την επόμενη μέρα, έλαβε από τον πρίγκηπα για δώρο ένα δαχτυλίδι, ένα καπέλο Παναμά και ένα μπαστούνι. Η Larousse Gastronomique, ωστόσο, αμφισβητεί τα λεγόμενα του Charpentier διοτί θεωρεί απίθανο να ανατέθηκε σε έναν 14χρονο να σερβίρει αυτοπροσώπως τον πρίγκηπα αντί για τον επικεφαλής σερβιτόρο, πράγμα που μου ακούγεται λογικό.

Η δεύτερη εκδοχή υπαγορεύει πως η συνταγή δημιουργήθηκε προς τιμήν της ηθοποιού Suzanne Reichenberg (που είχε το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Suzette), επειδή σε μια παράστασή της, στην Comédie Francaise, σέρβιρε κρέπες, τις οποίες φλαμπάριζε επί σκηνής. Η ιδέα για το φλαμπάρισμα ήταν του Monsieur Joseph, ιδιοκτήτη του εστιατορίου Marivaux, που ετοίμαζε καθημερινά τις κρέπες για την παράσταση, αφού υπέθεσε - πολύ σωστά- πως κάτι τέτοιο θα ήταν ιδιαίτερα εντυπωσιακό για τους θεατές και θα έκανε σουξέ.

Δεν θα μάθουμε ποια version είναι η πραγματική, πράγμα που καθόλου δεν με ενοχλεί, γιατί μου αρέσει το μυστήριο στα food trivia, πιστεύω ότι προσθέτει στη γεύση του πιάτου. Στο πέρασμα του χρόνου, το πιάτο έχει γνωρίσει αμέτρητες εκδοχές, φλαμπέ και μη, με αλκοόλ ή χωρίς, με διαφορετικά λικέρ, κ.ο.κ. Η δική μας συνταγή δεν περιλαμβάνει φλαμπάρισμα, και το αλκοόλ είναι προαιρετικό. Ωστόσο, αν θέλετε, και το ‘χετε, κάντε το! Μόνο προσοχή μην κάνετε την κουζίνα μπουρλότο. Και καλού-κακού, να έχετε και έναν πυροσβεστήρα εκεί κοντά.

Αν έχετε καλεσμένους και θέλετε να κάνετε λίγο τζερτζελέ, περιχύνετε με το λικέρ τις κρέπες αφού τις σερβίρετε και τις φλαμπάρετε στο τραπέζι. Αν όχι, μπορείτε να τις φλαμπάρετε στο σκεύος όπου μαγειρεύετε και να τις σερβίρετε στη συνέχεια. Το σιρόπι μας που θα δείτε στις φωτογραφίες είναι πηχτό - αν έχετε σκοπό να φλαμπάρετε τις κρέπες, πρέπει να το σβήσετε όταν είναι ακόμα αρκετά υδαρές. Επίσης, η αυθεντική συνταγή προτείνει να βουτήξετε τις κρέπες για μερικά δευτερόλεπτα μέσα στη σος, για να την απορροφήσουν - προσωπικά δεν με τρελαίνει αυτό, προτιμώ να είναι πιο τραγανές και νομίζω πως περιχύνοντάς τις με το σιρόπι η γεύση πορτοκαλιού είναι υπεραρκετή, όμως αυτά είναι προσωπικά γούστα.

Υλικά:

Για 4 κρέπες

Για τις κρέπες:

125 γρ αλεύρι για όλες τις χρήσεις

1 πρέζα αλάτι

1 κτσ ζάχαρη λευκή κρυσταλλική

ξύσμα από 2 πορτοκάλια

2 αυγά μεσαίου μεγέθους

250 μλ γάλα πλήρες

25 γρ βούτυρο ανάλατο, λιωμένο

επιπλέον βούτυρο, για το τηγάνι

Για το σιρόπι:

200 μλ φρεσκοστυμμένος χυμός πορτοκάλι

ξύσμα από 2 πορτοκάλια

50 γρ ζάχαρη λευκή κρυσταλλική

25 γρ βούτυρο ανάλατο

20 μλ Grand Marnier ή Cointreau (προαιρετικά)

Μέθοδος:

Για τις κρέπες:

Σε ένα μεγάλο μπολ, ζυγίζουμε το αλεύρι, το αλάτι, τη ζάχαρη και το ξύσμα και τα ανακατεύουμε.
Σε ένα δεύτερο μπολ, ανακατεύουμε τα αυγά με το γάλα και το λιωμένο βούτυρο.
Προσθέτουμε τα υλικά του δεύτερου μπολ στο πρώτο και χτυπάμε με έναν αυγοδάρτη ώσπου να έχουμε έναν λείο χυλό.
Ζεσταίνουμε ένα μικρό κομματάκι βούτυρο μέσα σε ένα αντικολλητικό τηγάνι σε μέτρια προς υψηλή θερμοκρασία.
Μόλις το βούτυρο λιώσει και το τηγάνι έχει ζεσταθεί, ρίχνουμε το 14 του χυλού στο τηγάνι και το κουνάμε ώστε να απλωθεί σε όλη την επιφάνεια.
Μόλις η κρέπα ψηθεί από τη μία πλευρά και ξεκολλάει με ευκολία, την αναποδογυρίζουμε και την ψήνουμε και από την άλλη πλευρά. (Μην φοβάστε να την πετάξετε στον αέρα για να την αναποδογυρίσετε: είναι πολύ πιο εύκολο από ό,τι ακούγεται, και στη φάση αυτή δεν πρόκειται να χαλάσει.)
Μεταφέρουμε την κρέπα σε μια πιατέλα και συνεχίζουμε με την επόμενη δόση, κατά τον ίδιο τρόπο.
Αν έχουμε καλεσμένους, μπορούμε να τοποθετήσουμε την πιατέλα στον θερμοθάλαμο του φούρνου ή στον φούρνο τον οποίο έχουμε ανάψει σε πολύ χαμηλή θερμοκρασία, για να κρατηθούν ζεστές οι κρέπες.

Για το σιρόπι:

Μπορούμε να φτιάξουμε το σιρόπι από πριν ή ενώ ψήνουμε τις κρέπες.
Σε ένα κατσαρολάκι, ζεσταίνουμε όλα τα υλικά σε μέτρια θερμοκρασία και μαγειρεύουμε για αρκετά λεπτά, ώσπου να μειωθεί ο όγκος τους και το σιρόπι να πήξει.
Προσθέτουμε το λικέρ και φλαμπάρουμε το σιρόπι μέσα στο κατσαρολάκι ή σερβίρουμε τις κρέπες, περιχύνουμε με το σιρόπι στο οποίο έχουμε προσθέσει το λικέρ και φλαμπάρουμε τις κρέπες στο τραπέζι.
Οι crepes Suzette παραδοσιακά σερβίρονται διπλωμένες στα 4, αλλά ενίοτε θα τις δείτε και τυλιγμένες σε ρολό. Μπορείτε να τις σερβίρετε σκέτες ή à la mode, με παγωτό.

Υ.Γ. Συνταγές με εσπεριδοειδή:

Ψητό γιαούρτι με σιρόπι από χιώτικα μανταρίνια

Φρυγανισμένο ψωμί με ρικότα, σανγκουίνι και κηρήθρα

Vegan & νηστήσιμο cheesecake με πορτοκάλι και μύρτιλο

Κέικ με πορτοκάλι και σιρόπι από άνθη εσπεριδοειδών

Classic crepes Suzette

This classic retro French dish, which is wonderful for breakfast or brunch, also has an interesting story behind it. There are several differnet versions about its origin, but I will tell you about the two that are the most fun. The year is 1895, we’re at Café de Paris in Monte Carlo, and amongst the clientele, there is the then Prince of Wales and future King Edward the VII, in the company of whom there is also a lovely young lade named Suzette. According to Henri Charpentier, the assistant waiter, who at the time was only 14 years old, he kind of invented the recipe, by accidentally setting fire to the crepes, thus flambéeing them. The prince was so enamoured with the dish that he then asked the waiter for its name. Charpentier suggested “crepes princesse”, to honour the prince, but the prince denied and counteroffered “crepes Suzette”, in honour of his guest. Charpentier in fact claims that the next day he received a royal gift of a ring, a Panama hat and a cane as a thanks. Larousse Gastronomique, however, denies Charpentier’s claims, since they thought impossible that a 14 -year-old would be appointed as the prince’s waiter as opposed to the head waiter - which makes total sense to me.

According to the second version, the recipe was created in honour of the actress Suzanne Reichenberg, whose stage name was Suzette, because in a show she was starring as the maid, she had to serve crepes and flambé them on stage. The idea for flambéing belonged to Monsieur Joseph, owner of the restaurant Marivaux, that was providing the crepes daily for the show, since he - very correctly - hypothesised that it would make for a very spectacular show.

We’ll never find out which version is the real one, but I don’t mind that at all. In fact, I think that some food trivia mystery adds to the flavour of the dish. Overtime, the dish has known countless versions, flambé or not, with or without alcohol, with different liqueurs etc. Our recipe does not include flambéing, and the alcohol is optional. However, if you feel like you want to and you can handle the heat (haha! see what I did there?), go for it! Just be careful not to the set the kitchen on fire - and perhaps keep a fire extinguisher close-by, just in case.

If you have guests and you want to show off a little bit, pour the alcohol on the crepes after serving them and flambé them in situ, on the table. If not, you can flambé them in your pan and then proceed to serve them. Our syrup, as you see in the pictures, is quite thick - if you intend to flambé, you must take it off the stove while it’s still more liquidy. Also, according to the original recipe, you should dip the crepes inside the syrup for a few seconds, to absorb it - personally I don’t love that idea, since I like them a bit crunchy. Besides, I think that pouring the syrup over them gives enough of an orange flavour - but I guess it’s about personal taste.

Ingredients:

For 4 crepes (2 people)

For the crepes:

125 g all-purpose flour

1 pinch of salt

1 tbsp white caster sugar

zest of 2 oranges

2 medium-sized eggs

250 ml full-fat milk

25 g unsalted butter, melted

extra butter for the pan

For the syrup:

200 ml freshly squeezed orange juice

zest of 2 oranges

50 g white caster sugar

25 g unsalted butter

20 ml Grand Marnier or Cointreau (optional)

Method:

For the crepes:

In a big bowl, weigh the flour, salt, sugar and zest and mix well.
In a second bowl, whisk the eggs with the milk and the melted butter.
Pour the ingredients of the second bowl to the first and whisk until you have a smooth batter.
Heat a knob of butter inside a non-stick pan at a medium temperature.
As soon as the butter has melted and the pan has heated, pour 1/4 of the batter in the pan and move it around so that it spreads on the whole surface.
As soon as the crepe is cooked underneath and can move around with ease, flip it and cook the other side. Don’t be scared to actually through it in the air to flip it - it’s much easier than it sounds and at this point, it won’t break.
When the crepe is cooked on both sides, transfer it to a big plate and continue with the next one, similarly.
If you have guests, you can place the dish in the oven, at a very low temperature, to keep the crepes warm, until you finish cooking all of them.

For the syrup:

You can prepare the syrup in advance, or do it at the same time as you’re cooking the crepes.
In a pot, heat all the ingredients in a medium temperature and cook for several minutes, until the syrup thickens.
Add the liqueur and flambé the syrup inside the pot. Alternatively, serve the crepes, pour the syrup (to which you’ve added the liqueur) on top and flambé the crepes at the table.
Crepes Suzette are traditionally served folded in 4, but you might also see them rolled up. You can serve them plain or à la mode, with ice cream.