Τα γαλλικά αυτά σοκολατάκια ονομάζονται mendiants, που σημαίνει «ζητιάνοι». Η ονομασία τους αναφέρεται στα ομώνυμα επαιτικά τάγματα μοναχών του Μεσαίωνα. Πρόκειται για μικρούς δίσκους από λιωμένη μαύρη σοκολάτα, πάνω στους οποίους τοποθετούνται ξηροί καρποί και αποξηραμένα φρούτα. Λέγεται πως τα υλικά τους συμβόλιζαν τα χρώματα των χιτώνων των διαφορετικών ταγμάτων των μοναχών. Συγκεκριμένα, οι σταφίδες συμβολίζουν το τάγμα των Αυγουστίνων (γκρι), το φουντούκι των Καρμηλιτών (καφέ), το αποξηραμένο σύκο των Φραγκισκανών (μοβ) και το αμύγδαλο των Δομινικανών (κομμένο στη μέση, λευκό).

Σύμφωνα με την παράδοση της Προβηγγίας, τα σοκολατάκια αυτά είναι ένα από τα 13 επιδόρπια που σερβίρονται στο δείπνο των Χριστουγέννων. Ο αριθμός 13 είναι μια αναφορά στον Χριστό και τους 12 Αποστόλους και τον Μυστικό Δείπνο. Και τα 13 επιδόρπια σερβίρονται ταυτόχρονα στο τραπέζι, και οι καλεσμένοι οφείλουν να δοκιμάσουν από όλα.

Σήμερα βέβαια πια, τα mendiants δεν σερβίρονται αποκλειστικά την περίοδο των Χριστουγέννων και πλέον τα συναντάμε σε πολλές παραλλαγές, με διαφορετικές σοκολάτες, αλλά και με διαφορετικά toppings: σπόρους, ζαχαρωμένα φρούτα, ακόμα και sprinkles . Επομένως, κι εσείς μπορείτε να τα φτιάξετε με τα υλικά που προτιμάτε! Εμείς τα φτιάξαμε με την αγαπημένη μας κλασική κουβερτούρα ΙΟΝ, αποξηραμένο κεράσι, φιστίκι Αιγίνης και καρύδι. Το mendiant είναι, άλλωστε, ένα εξαιρετικά εύκολο σοκολατάκι που γίνεται στο πι και φι και μπορείτε να το βάλετε σε ένα όμορφο κουτάκι και να το χαρίσετε ως δώρο.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ την περίοδο που έφτιαχνα αυτά τα σοκολατάκια στην πρώτη επαγγελματική κουζίνα που δούλεψα, στο περίφημο εστιατόριο Wolseley στο Piccadilly του Λονδίνου. Τα σοκολατάκια τα προσφέραμε ως κέρασμα στους πελάτες έπειτα από το δείπνο, οπότε φτιάχναμε εκατοντάδες κάθε μέρα. Μια φορά τη μέρα, λοιπόν, ο σεφ μάς έδινε το πρόσταγμα και όλη η ομάδα ζαχαροπλαστικής που βρισκόταν στη βάρδια έπρεπε να συγκεντρωθεί αμέσως γύρω από τον κεντρικό πάγκο για να φτιάξουμε τα σοκολατάκια όλοι μαζί. Ο λόγος ήταν ότι, μόλις πέσει η λιωμένη σοκολάτα στο τραπέζι, πρέπει κατευθείαν να τοποθετηθούν επάνω τα φρούτα και οι ξηροί καρποί, προτού η σοκολάτα στερεοποιηθεί. Φυσικά, αυτό είναι εύκολο όταν έχεις να φτιάξεις 15 σοκολατάκια. Όταν όμως πρέπει να φτιάξεις 400-500 ταυτόχρονα, όλα πρέπει να γίνουν με γρήγορες κινήσεις. Έτσι, είχαμε την εξής μέθοδο: ο κάθε σεφ είχε από μια δουλειά: ένας τη σοκολάτα, ένας το φουντούκι, ένας το αμύγδαλο κλπ. Περικυκλώναμε το τραπέζι και δουλεύαμε περιμετρικά. Ξεκινούσε ο σεφ που έφτιαχνε τα σοκολατάκια με το κορνέ και συνέχιζε να δουλεύει γυρίζοντας γύρω-γύρω από το τραπέζι, ενώ ο επόμενος στη σειρά τον ακολουθούσε τοποθετώντας το φουντούκι, ο τρίτος το αμύγδαλο κι έτσι συνεχίζαμε κάνοντας γύρω-γύρω το τραπέζι ώσπου να τελειώσουμε. Ήταν πολύ διασκεδαστικό - θύμιζε λίγο μουσικές καρέκλες! Αχ, πώς μου λείπουν οι μεγάλες κουζίνες…

Υλικά:

Για 15 σοκολατάκια

100 γρ κλασική κουβερτούρα ΙΟΝ

φιστίκια Αιγίνης άψητα, ωμά, χωρίς κέλυφος

αποξηραμένα κεράσια

ολόκληρα καρύδια, χωρίς κέλυφος

Μέθοδος:

Λιώνουμε τη σοκολάτα σε μπεν μαρί ή στον φούρνο μικροκυμάτων.
Μεταφέρουμε τη σοκολάτα σε ένα μικρό κορνέ.
Στρώνουμε ένα ταψάκι με αντικολλητικό χαρτί.
Με τη λιωμένη σοκολάτα, σχηματίζουμε μικρούς δίσκους πάνω στο χαρτί.
Στολίζουμε με τα φρούτα και τους ξηρούς καρπούς.
Περιμένουμε να στερεοποιηθεί η σοκολάτα και σερβίρουμε.
Φυλάμε τα σοκολατάκια σε δοχείο που κλείνει αεροστεγώς, εκτός ψυγείου.

Υ.Γ. Σοκολάτα, σοκολάτα, κι άλλη σοκολάτα!

Το σοκολατένιο κέικ της Ματίλντα

Σοκολατένιες τάρτες με καραμελωμένα φουντούκια

Ζεστή σοκολάτα των Αζτέκων

Σοκολατένιο κέικ με γλάσο μαύρης σοκολάτας

French mendiant chocolates with nuts and dried fruit

These French chocolates are called mendiants, which means beggars. The name comes from Latin (present participle of mendico = to beg) and refers to the mendicant orders of monks of the Middle Ages. These cute confections are tiny discs of melted dark chocolate, topped with dried fruit and nuts. It is said that their original ingredients used to symbolise the colours of the robes of the different monk orders. Raisins symbolise the Augustins (grey), hazelnuts the Carmelites (brown), dried fig the Franciscans (purple) and almond is for Dominicans (cut in half, white).

According to the Provencal tradition, these chocolates are one of the 13 desserts that are served after the Christmas dinner. The number 13 refers to Jesus and the 12 Apostles and the Last Supper. All of the 13 desserts are presented at the table at once and each guest must try a bit of all of them.

These days, mendiants are not a strictly Christmas dessert and of course you can find them in myriads of variations, with different types of chocolates, seeds, candied fruit, sprinkles, etc. Therefore, you can also make them with the ingredients of your liking. We made ours with our favourite ION dark chocolate, dried cherries, walnuts and pistachios! It’s a ridiculously easy chocolate that is made quickly and you can put it in a pretty little box and give it as a gift.

I will never forget the time when I used to make these chocolates in the first professional kitchen I ever worked at, the famous & iconic Wolseley restaurant in Piccadilly. We used to offer these chocolates to patrons as a treat after dinner, so we had to make hundreds every day. Once a day, usually after lunch, the chef called the whole pastry team to the kitchen, and we had to gather around the main central work bench, to make the chocolates. The reason we had to do it all together is that, as soon as the melted chocolate falls on the table, you have to place the nuts and fruit on it immediately, before it solidifies. Of course, when you only have 15 to make, that’s easy. But when you have 400-500 to make, everything needs to be done fast. So we had this method: each chef was responsible for one ingredient. One would be in charge of the chocolate, one of the almond, one of the hazelnut etc. We would gather around the table and work in turns. The first chef made the chocolates with a piping bag and continued walking around the table and working, whilst the second chef would work right behind him by placing the hazelnuts, the third with the almonds and thus we kept working and going round and round until we finished. It was like a game of musical chairs! Oh, I miss the big professional kitchens…