H Παριζιάνα Chrys Chauveau μας μιλά για vintage ντύσιμο και lifestyle
(English version here)
Είναι καιρός τώρα που σας είχα υποσχεθεί να σας παρουσιάσω τα αγαπημένα μου vintage καταστήματα, αλλά η πανδημία μας χάλασε (και αυτά) τα σχέδια. Aποφάσισα, ωστόσο, να ξεκινήσω δείχνοντάς σας, έστω και εξ’ αποστάσεως, ένα από τα πιο ξεχωριστά vintage μαγαζιά που έχω συναντήσει ποτέ μου, το Chez Poupoule Retro, το οποίο φυσικά δεν θα μπορούσε παρά να είναι στο Παρίσι.
Μιλώντας με την Chrys, την ιδιοκτήτριά του, αποφασίσαμε να σας το παρουσιάσουμε μέσα από μια συνέντευξή της. Άλλωστε, η Chrys είναι φοβερή περσόνα και πιστεύω πως αξίζει να σας μιλήσει η ίδια για τη δουλειά και το πάθος της για το vintage. Στο κατάστημά της, θα βρείτε ρούχα και αξεσουάρ από τις δεκαετίες του ‘20, του ‘30, του ‘40 και του ‘50, από τα πιο κομψά και διακριτικά μέχρι τα πιο extravagant κομμάτια που μπορείτε να φανταστείτε, όλα επιλεγμένα από την εξαιρετική curator του. Η ίδια, βολτάρει στους δρόμους του Παρισιού πάντοτε άψογα ντυμένη και, φυσικά, με ρούχα και αξεσουάρ εποχής, παρέα με τον σύζυγό της, Manu Perina, και τους αντίστοιχα φινετσάτους φίλους τους. Σας την παραδίδω:
Αριστερά, η Chrys και ο σύζυγός της, Manu φωτογραφημένοι από την Eve Saint Ramon, δεξιά η Chrys, ο Manu με φίλους τους.
Καλησπέρα, Κρις! Θα ήθελες να συστηθείς στους αναγνώστες μας;
Γεια σας, με λένε Κρις και είμαι μια Παριζιάνα 50 ετών, ιδιοκτήτρια του vintage καταστήματος Chez PouPoule Retro.
Ήταν πάντοτε vintage το στυλ σου; Πότε άρχισες να ντύνεσαι και να συλλέγεις vintage ρούχα;
Η πρώτη φορά που ντύθηκα με παλιά ρούχα ήταν όταν ήμουν 12 ετών. Έβαλα τα ρούχα της δουλειάς του παππού μου. Σακάκι, πουκάμισο και παντελόνι. Το παντελόνι ήταν τεράστιο, οπότε το έδεσα με ένα σχοινί, και το πουκάμισο μου ερχόταν σαν φουστάνι. Θυμάμαι ακόμα πόσο απαλό ήταν το ύφασμά του. Ήταν βαμβακερό καραβόπανο, αλλά με τον καιρό, είχε τριφτεί και είχε μαλακώσει πάρα πολύ. Πήγα στο σχολείο ντυμένη έτσι και έγινε χαμός! Μετά, άρχισα να πηγαίνω σε vintage παζάρια και από τότε, μου έμεινε.
Αριστερά επάνω, σατέν κιμονό του ‘30, αριστερά κάτω, καρφίτσα art deco από βακελίτη, δεξιά η Chrys, στο κατάστημά της (φωτογραφία από άρθρο του site L’Auvergnat de Paris.
Η αγαπημένη σου εποχή είναι ολοφάνερα η δεκαετία του ‘40, αλλά θα θέλαμε να μας πεις γιατί. Ποια είναι τα χαρακτηριστικά αυτής της δεκαετίας που σε ελκύουν;
Έχω πραγματικό πάθος για τη δεκαετία του ‘40, συγκεκριμένα όμως την ευρωπαϊκή μόδα της εποχής αυτής και ειδικά κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Γοητεύομαι, αλλά κυρίως συγκινούμαι από το τι κατάφερναν να φτιάχνουν οι γυναίκες και γενικώς οι άνθρωποι με τόσο λίγα μέσα. Υπήρχαν τόσο πολλοί περιορισμοί, δυσκολίες, κι όμως, υπήρχε και η λαχτάρα να παραμείνεις όμορφη, να φλερτάρεις, να είσαι θηλυκή, ενδεχομένως για να αντιπαλέψουν τη σκληρότητα της ζωής την εποχή αυτή και να διατηρήσουν την ελπίδα τους. Η μόδα στο Παρίσι ήταν πολύ συγκεκριμένη, και ειδικότερα τα καπέλα, ήταν πολύ εντυπωσιακά και φτιάχνονταν για να προκαλέσουν τον κατακτητή. Σαν να του λένε, μπορεί να είσαι εδώ, αλλά εμείς είμαστε επαναστάτες, δεν έχεις κερδίσει ακόμα. Μου αρέσει πολύ και η μόδα του ‘30, τα κοψίματα, τα υλικά, τα prints. Όλα είναι τόσο ανάλαφρα και ρευστά.
Φαίνεται πως έχεις αδυναμία στα καπέλα. Έχεις μεγάλη προσωπική συλλογή; Υπάρχει κάτι άλλο που σου αρέσει να συλλέγεις;
Ναι, έχω τεράστια συλλογή. Η αποθήκευσή τους είναι πρόβλημα με όλα αυτά τα κουτιά, αλλά δεν μπορώ να σταματήσω. Βασικά, συλλέγω τα πάντα. Τα ρούχα, τα παπούτσια, τις τσάντες, τα κοσμήματα, τα διακοσμητικά αντικείμενα, τα λινά, τα πιάτα, τα βιβλία, και τόσα άλλα… Πάσχω από την ασθένεια του συλλέκτη! Αλλά περιορίζω τον εαυτό μου σε συγκεκριμένες δεκαετίες, τις αγαπημένες μου, από το ‘20 ως το ‘40. Και από τη δεκαετία του ‘40, τα περισσότερα είναι από την περίοδο του πολέμου. Έχω για παράδειγμα μια τεράστια συλλογή από καρφίτσες της Απελευθέρωσης.
Όντας κι εγώ fan του vintage, ξέρω πως κάποιες φορές τα παλιά ρούχα και αξεσουάρ δεν είναι ιδιαίτερα πρακτικά στην καθημερινότητα. Πώς το αντιμετωπίζεις αυτό; Ντύνεσαι vintage 24/7 ή επιτρέπεις στον εαυτό σου και κάποιες σύγχονες ανέσεις; Αλήθεια, φοράς ποτέ φόρμες και αθλητικά;
Ντύνομαι κυρίως με παλιά ρούχα. Τα μόνα σύγχρονα ρούχα που έχω είναι για να κάνω σπορ. Έχω μερικά που είναι reproduction, γιατί είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρεθούν. Η μόνη φάση της ζωής μου που σταμάτησα να ντύνομαι έτσι ήταν όταν γεννήθηκε ο γιος μου και όταν ήταν μικρός. Λόγω έλλειψης χρόνου, μια μητέρα δεν προφταίνει να ντυθεί και ούτε αυτός ο τύπος ρούχων είναι κατάλληλος για όλες τις δραστηριότητες που αφορούν τα παιδιά.
Επάνω, οι Attagirls, με ρούχα από το κατάστημα της Chrys, φωτογραφημένες από την Eve Saint Ramon. Κάτω, η Chrys και ο Manu έξω από το κατάστημά τους (φωτογραφία από άρθρο του site L’ Auvergnat de Paris).
Θα μπορούσες να μας δείξεις φωτογραφίες ή να μας περιγράψεις τα τρία αγαπημένα σου αντικείμενα που έχεις πουλήσει ποτέ στο κατάστημά σου;
Δεν έχω κρατήσει φωτογραφίες από όλα όσα έχω πουλήσει, αλλά εδώ είναι τρία κομμάτια που με σημάδεψαν φέτος: Κομμάτια από τη δεκαετία του ‘30, που η δουλειά τους και η ομορφιά τους με ταρακούνησαν. Και αυτό το σπάνιο διαμαντάκι: μπουκαλάκια με υγρό για να βάφεις τα πόδια σου, ώστε να δώσεις την εντύπωση πως φοράς κάλτσες, από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Υπάρχει κάτι που μετάνιωσες που το πούλησες και θα ήθελες να το έχεις κρατήσει για τον εαυτό σου;
Είναι πολλά κομμάτια που θα ήθελα να μην έχω πουλήσει. Θα ήθελα να τα κρατάω όλα στη συλλογή μου, αλλά τότε θα έπρεπε να ανοίξω μουσείο, όχι μαγαζί. Δυστυχώς, δεν μπορώ να κρατήσω τα πάντα, αλλά μερικές φορές είναι πραγματικά δύσκολο να αφήσεις να σου φύγουν κάποια κομμάτια. Ευτυχώς, ως επί το πλείστον, βρίσκουν νέους ιδιοκτήτες που τα αγαπούν και τα εκτιμούν. Ήδη έχω αρνηθεί να πουλήσω ένα φόρεμα γιατί το άτομο που το ήθελε, σκόπευε να το κόψει και να το μετατρέψει. Για μένα, όλα τα κομμάτια είναι μέρος της ιστορίας, της κληρονομιάς μας, πρέπει να διατηρούνται.
Επάνω αριστερά, μπλούζα 1930s από ταφτά, κάτω αριστερά, βελούδινο πανωφόρι 1930s, δεξιά, φλοράλ σατέν φόρεμα 1930s.
Συχνά ανεβάζεις στο προφίλ σου φωτογραφίες των ρούχων σου φορεμένων από vintage καλλιτέχνες, μοντέλα και bloggers, όπως η Violette Vogh, οι Les Soeurs Papilles, οι Attagirls, η Maud Amour και η Chanelle de Mai, επαγγελματικά αποτυπωμένων από φωτογράφους όπως η εκπληκτική Eve Saint Ramon και η Clara Diebler και η Capucine de Chocqueuse. Σίγουρα θα απολαμβάνεις να λαμβάνεις μέρος σε τέτοια projects και να είσαι τόσο “ενεργό” μέλος της vintage κοινότητας. Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου vintage καλλιτέχνες και καλλιτέχνιδες, είτε στη Γαλλία είτε στο εξωτερικό;
Πριν ανοίξω το κατάστημά μου, δούλευα επί 30 σχεδόν χρόνια ως make-up artist και hairstylist στον χώρο του κινηματογράφου και της μόδας. Δουλεύω με την Eve Saint Ramon εδώ και πάνω από δέκα χρόνια. Μας αρέσει πολύ να συναργαζόμαστε, και κάποιες φορές δεν χρειάζεται καν να μιλήσουμε, μεταξύ μας είναι όλα σχεδόν αυτονόητα. Έχω εργαστεί με καλλιτέχνες από τη γαλλική και τη διεθνή μπουρλέσκ σκηνή, είναι τόσο πολλοί και υπέροχοι καλλιτέχνες που είναι δύσκολο να κατονομάσω μόνο μερικούς. Μου αρέσουν οι καλλιτέχνες που σε μεταφέρουν στον δικό τους κόσμο μέσα σε μία μονάχα στιγμή και σε κάνουν να ξεχνάς τα πάντα.
Φωτογραφίες της Eve Saint Ramon, με ρούχα από το κατάστημα της Chrys. Αριστερά, τουαλέτες του ‘40. Δεξιά οι Les Soeurs Papilles σε οριεντάλ φωτογράφιση.
Ως γνήσια Παριζιάνα που αγαπά το vintage, μπορείς να δώσεις μερικές προτάσεις για vintage αγορές και δραστηριότητες σε όσους/ες θέλουν να επισκεφτούν το Παρίσι; (Μαγαζιά, παζάρια, καφέ, εστιατόρια, ζωντανή μουσική κλπ.)
Υπάρχουν τόσο πολλά μυθικά μέρη στο Παρίσι. Τα παζάρια του St Ouen και του Vanves είναι must. Τα μπιστρό και οι ταράτσες είναι κομμάτι της καρδιάς του Παρισιού, αλλά για να μην πέσεις σε τουριστοπαγίδες, πρέπει να πηγαίνεις στα μικρά δρομάκια και όχι στις μεγάλες λεωφόρους. Η Μονμάρτη και το Μαρέ έχουν διατηρήσει τον δημοφιλή χαρακτήρα τους. Το Balajo και το La Coupole είναι δύο μέρη όπου μπορείς να χορέψεις, τα οποία έχουν διατηρήσει τη διακόσμηση της εποχής. Υπάρχουν και τα Guinguettes στις όχθες του Μάρνη. Όσο για τα ψώνια, εκτός από το κατάστημά μου (γελάει), οι απολύτως απαραίτητες διευθύνσεις βρίσκονται στην καρδιά του Παρισιού: Casablanca, Mamz’ Elle Swing και Mamie Blue.
Επάνω αριστερά, η Yuzu Azenor σε φωτογραφία της Eve Saint Ramon, επάνω δεξια η blogger Sophie P. του My Vintage Paris, κάτω αριστερά η Violette Vogh σε φωτογραφία της Clara Diebler, κάτω δεξιά η χορεύτρια burlesque Chanelle de Mai. Σε όλες τις φωτογραφίες έχουν χρησιμοποιηθεί ρούχα ή/και αξεσουάρ από το κατάστημα της Chrys.
Δεν πιστεύω να μη σας άνοιξε η όρεξη με όλα αυτά; Εγώ πάντως δυσκολεύτηκα τρομερά να διαλέξω τις φωτογραφίες που χρησιμοποίησα για το άρθρο, γιατί όλο το υλικό της Chrys είναι εκπληκτικό. Ακολουθήστε τη στο Facebook και το Instagram και σας εγγυώμαι ότι θα σας τρέχουν τα σάλια με όλα τα υπέροχα κομμάτια που ανεβάζει καθημερινά.
Υ.Γ. Αγαπάτε το vintage; Δείτε και αυτά τα άρθρα.
Chrys Chauveau, a true Parisienne, talks to us about vintage style
I’ve been promising for some time to present you my favourite vintage shops, but the pandemic ruined this plan along with many others. However, I decided to start by showing you - even if it can’t be with my own photos taken up close - one of the most special vintage shops I’ve ever come across, Chez Poupoule Retro - which of course couldn’t be anywhere other than Paris.
Talking to Chrys, its owner, we decided to present it to you through an interview with her. Besides, Chrys is a striking persona and I believe it’s worth hearing her speak about her work and her passion for vintage in her own words. In her shop you can find clothes and accessories from the 1920s, 1930s, 1940s and 1950s, from the more discreet to the most extravagant, all selected by its exceptional curator. She loves to strut the Parisian boulevards - always perfectly dressed and always in vintage clothes - with her husband Manu Perina and their equally stylish friends. Here she is:
Left, Chrys and her husband, Manu, photographed by Eve Saint Ramon. Right: Chrys, Manu and friends.
Hi there! Would you like to introduce yourself to our readers?
Hello! I’m Chrys, a 50 year old Parisian woman, owner of the vintage shop Chez Poupoule Retro.
Has your lifestyle always been vintage? When did you start dressing & collecting vintage?
The first time I dressed in old clothes was when I was 12 years old. I took my grandfather's work outfit. A jacket, shirt and pants. The pants were ten times too big for me so I tied them with string and the shirt could have served as a dress. I still remember the softness of the fabric. It was a big cotton canvas but over time the weft had become fine, very supple and very soft. I went to college dressed like this and made a splash! Then I started going to the flea markets and it never left me.
Top left: satin kimono 1930s. Bottom left: art deco bakelite brooch. Right: Chrys in her shop (photo from article on L’Auvergnat de Paris).
Your favourite era is clearly the 1940s, but we would love to hear why. What are the characteristics of that decade that draw you to it?
I have a real passion for the 40s but rather for European fashion of that time and especially during the period of the Second World War. I’m fascinated but above all very touched when I see what women and people have been able to do with so few means. There were so many restrictions, hardships and yet there was this desire to remain beautiful, flirtatious, feminine, perhaps to somehow combat the harshness of life at that time and to keep hope. There was a fashion very specific to France, in particular hats, very extravagant and which were made to provoke the occupier. As a way of saying: you are there, but we still have a part of rebellion in us, nothing is won. I also really like the fashion of the 30s, the cuts, the materials, the prints. Everything is lightness and fluidity.
You seem to have a soft spot for hats. Do you have a huge personal hat collection? And is there anything else that you enjoy collecting?
Yes, I have a huge collection of hats. It is also becoming problematic to store all the hat boxes at home but I do not know how to stop. I actually collect everything. The clothes, the shoes, the bags, the jewels, the decorative objects, the household linen, the dishes, the books and so many other things… I have the collector’s disease! But I limit myself to certain decades, my favourites, from the 20s to the 40s. And for the 40s, mainly what comes from the war period. I have a large collection of Liberation brooches for example.
1940s hats and shoes.
Being a vintage-loving lady myself, I know that sometimes vintage clothes and accessories are not that practical to wear in your everyday activities. How do you cope with that? Do you dress vintage 24/7 or do you allow yourself some contemporary comforts? Do you ever wear sweatpants and sneakers?
I mainly dress in old clothes. The only modern clothes I have are for playing sports. I have some reproductions because there are some really hard pieces to find. The only time in my life that I stopped dressing this way was when my son was born and was little. Due to a lack of time already, a mother is often overwhelmed and this type of clothing is not really suitable for all the activities we do with children.
Above: The Attagirls, wearing items from Chrys’s shop, photographed by Eve Saint Ramon. Below, Chrys and her husband in front of their shop (photo from website L’Ayvergnat de Paris.)
Could you show us pictures or describe to us your 3 favourite items that you have ever sold through your lovely shop?
I no longer have all the photos in stock but here are the 3 parts that have marked me the most this year. Pieces from the 30s whose work, quality and beauty really made me vibrate. And the rare pearl, these little bottles of liquid to dye your legs and have the impression of wearing stockings dating from the Second World War.
Is there anything you ever sold and then regretted it and wished you could have kept it for yourself?
There are a lot of pieces that I wish I had never sold. I would like to collect them all but on that account, I would have had to open a museum and not a shop. Unfortunately, I can't keep everything, but sometimes it's really hard to see some pieces go. Fortunately for the most part they will find new owners who will love and cherish them. I have already refused to sell a dress because the person wanted to cut it, transform it. For me all these pieces are pieces of history and heritage, they must be preserved.
1930s brown taffeta blouse, 1930s green velvet jacket, 1930s floral dress.
You often post photos of your clothes worn by vintage models, artists and bloggers like Violette Vogh, Les Soeurs Papilles, Maud Amour, The Attagirls and Chanelle de Mai, and professionally shot by photographers like Eve Saint Ramon, Clara Diebler and Capucine de Chocqueuse. You must love taking part in such projects and being such an ‘active’ member of the vintage scene and community. Who are your favourite vintage artists in France or abroad?
Before having the store, I was for almost 30 years a make-up artist and hairdresser for cinema and fashion. I have been working with Eve Saint Ramon for over ten years now. We love to work together and sometimes don't even need to talk, between us there is a kind of obviousness. I have worked a lot with performers from the French and international burlesque scene, there are so many wonderful artists that it is difficult for me to name a few. I like artists who can take you into their world in an instant and make you forget everything else.
Left: Photo by Eve Saint Ramon, vintage gowns from Chrys’s shop. Right: Les Soeurs Papilles, photo by Eve Saint Ramon, harem pants from Chrys’s shop.
As a Parisienne that loves vintage, can you give some suggestions for vintage shopping and activities for someone who wants to visit Paris? (Shops, flea markets, cafés & restaurants, cabaret, or live music etc.)
There are so many mythical places in Paris. The flea markets of St Ouen and Vanves are a must. The bistros and the terraces are really part of the soul of Paris but in order not to fall into the tourist traps, you have to go in the small streets and not on the big boulevards. Montmartre and the Marais district have really kept their popular sides. The Balajo and La Coupole are two places to dance which have kept the period décor. There are also the Guinguettes on the banks of the Marne as well. And for Vintage shopping, in addition to my shop of course (laughs), the essential addresses in the heart of Paris, Casablanca, Mamz’Elle Swing and Mamie Blue.
Top left: Yuzu Azenor photographed by Eve Saint Ramon. Top right: blogger Sophie P. of My Vintage Paris. Bottom left: Violette Vogh photographed by Clara Diebler. Bottom right: burlesque dancer Chanelle de Mai. In all the photos, you can see clothes and/or accessories from Chrys’s shop.
Don’t tell me all of that didn’t wet your appetite for vintage shopping? I find that Chrys is always an inspiration for me and everyday I drool over her photos of items she sells on her shop, which she posts on her Facebook and Instagram. Follow her too, she will truly inspire you!
P.S. Do you love vintage? Check out these posts:
