Θαυμάζω πραγματικά τους ανθρώπους που κάνουν το vintage lifestyle στάση ζωής σε τέτοιο βαθμό ώστε να μεταμορφώνει και να καταλαμβάνει κάθε πτυχή της καθημερινότητάς τους. Ξέρετε την αγάπη που έχουμε για τις περασμένες δεκαετίες και όσοι μας έχετε επισκεφτεί από κοντά, γνωρίζετε και πως όλος ο χώρος μας είναι διαμορφωμένος με έπιπλα και αντικείμενα των μέσων του 20ου αιώνα. Ωστόσο, παράλληλα είμαστε και λάτρεις της τεχνολογίας - οπότε κάποιες φορές αυτά ίσως είναι αντικρουόμενα, τουλάχιστον όσον αφορά το ντεκόρ! Για σκεφτείτε το, όμως! Χωρίς το ίντερνετ και τα social media, δεν θα μπορούσαμε να έρθουμε σε επαφή μαζί με όλους εσάς, που μας διαβάζετε και μας επισκέπτεστε καθημερινά, ούτε θα μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε τις ιδέες μας και τις συνταγές μας στον βαθμό που μας επιτρέπει η μπλογκόσφαιρα - κι αυτό δεν το αλλάζω με τίποτα! Πάμε, όμως, σήμερα, να δούμε έναν κύριο από το Μπλάκπουλ της Μεγάλης Βρετανίας, που ζει την κάθε μέρα του σαν να είμαστε στη δεκαετία του ‘30!

Ο Άαρον ξόδεψε περίπου 50.000 λίρες για να ολοκληρώσει τη διακόσμηση του σπιτιού του στο Λάνκασαϊρ, ωστόσο πολλά από τα έπιπλα και τα αντικείμενα του έχουν χαριστεί. Όπως θα δείτε στις φωτογραφίες, είναι πλήρως αφοσιωμένος στην αγαπημένη του προπολεμική περίοδο, αφού αγόρασε μέχρι κα αυθεντική ταπετσαρία για να ντύσει τους τοίχους του σαλονιού του, την οποία αγόρασε για 100 λίρες το ρολό. Πού τη βρήκε; Από κάποια χρονοκάψουλα όπου βρισκόταν μέχρι πρότινος θαμμένη. Ο Άαρον το ζει κανονικά: κοιμάται σε vintage κρεβάτι, έχει κουζίνα γκαζιού, δεν έχει τηλεόραση ή ψυγείο και πλένει τα ρούχα του σε σκάφη. Το σπίτι του θερμαίνεται με σόμπα με κάρβουνο και φυσικά τα παράθυρα δεν έχουν διπλά τζάμια. Η μόνη τεχνολογία που επιτρέπει στη ζωή του είναι το Netflix και το λάπτοπ του.

Είναι πολλά που δεν του αρέσουν στη σύγχρονη πραγματικότητα. Βρίσκει την κοινωνία άπληστη και τους ανθρώπους πιο εγωιστές. Αγαπά τις αξίες της παλιάς εποχής: του αρέσουν οι καλοί τρόποι και θέλει να είναι ευγενικός και να βοηθά τους συνανθρώπους του με όποιον τρόπο μπορεί. Όταν βρίσκεται στο σπίτι του, του αρέσει να υποκρίνεται πως ζει όντως στη δεκαετία του ‘30. Λατρεύει τη μουσική της εποχής και του αρέσει να βλέπει ταινίες του βωβού κινηματογράφου. Ντύνεται με vintage ρούχα και διατηρεί κούρεμα και χτένισμα ανάλογο της εποχής. Του αρέσουν και αντικείμενα από επόμενες δεκαετίες (για παράδειγμα, οδηγεί ένα Oxford Morris του ‘52), αλλά ως επί το πλείστον η συλλογή του επικεντρώνεται στα 1930s. Παρόλα αυτά, όταν ο Άαρον ανοίγει την εξώπορτα του σπιτιού του, βγαίνει στον πραγματικό, σύγχρονο κόσμο και συμπεριφέρεται “φυσιολογικά”, όπως λέει χαρακτηριστικά.

Ο Άαρον υποστηρίζει ότι ονειρευόταν να έχει ένα τέτοιο σπίτι από τότε που ήταν μόλις πέντε χρονών, πράγμα που ισχυρίζεται και η μητέρα του. Όταν ήταν μικρός, του άρεσε να πηγαίνει στο σπίτι των θείων του και να ακούει δίσκους τζαζ μουσικής. Τα Σαββατοκύριακα, πήγαινε στο παλαιοπωλείο της γειτονιάς του και σκάλιζε να βρει αντικείμενα για τη συλλογή του. Γραμμόφωνα, τοστιέρες, πιστολάκια μαλλιών από βακελίτη, ηλεκτρικές σκούπες. Οι τελευταίες ειδικά, είναι οι αγαπημένες του - λέει πως είναι ό,τι καλύτερο για τη μοκέτα του. Όλα τον γοητεύουν: η μουσική, το στυλ, η μόδα, το ντιζάιν. Όσο για το αν θα ήθελε να μπορούσε να ζήσει σε εκείνη την εποχή; Ναι, αρκεί να είχε αρκετά χρήματα, για να μπορεί να κάνει το κέφι του - π.χ. να πηγαίνει στο θέατρο Σαβόι ή να βγαίνει για χορό.

Όταν ο Άαρον ήταν μικρός, ζούσε στη γειτονιά του μια γηραιά κυρία που ήταν ήδη πάνω από 100 χρονών. Πρώην δασκάλα, πολύ αυστηρή, φώναζε συνέχεια στα παιδιά της γειτονιάς όταν έκαναν φασαρία με αποτέλεσμα να την ψιλοφοβούνται και να κυκλοφορούν φήμες ότι ήταν κακιά μάγισσα! Όταν πέθανε, το σπίτι της (το οποίο είναι χτισμένο το 1937) έμεινε κλειστό για πολλά χρόνια - ώσπου το αγόρασε ο Άαρον. Το σπίτι αγοράστηκε το 2007 για 87.000 λίρες. Φυσικά, μέσα βρήκε πολλά από τα προσωπικά της αντικείμενα, όπως τα γράμματα από την πρώτη της αγάπη, που πέθανε στον πόλεμο.

Ο Άαρον είναι single, αλλά υποστηρίζει πως εάν κάποτε βρεί σύντροφο, δεν θα συμβιβαστεί με τίποτα με κάποιον/α που θα αρχίσει να του κουβαλάει έπιπλα από το IKEA, και μάλλον θα αναγκαστούν να έχει ο καθένας το δικό του σπίτι. Ε, δεν τον αδικώ.