Η Λέισι Φέι ζει την κάθε της μέρα σαν να είναι 1958
Η Λέισι Φέι αγάπησε τα 50ς καθώς άκουγε για αυτά ένα σωρό ιστορίες από τους παππούδες της μεγαλώνοντας. Η γιαγιά και ο παππούς της παντρεύτηκαν το 1955 και όσα της διηγούνταν για την εποχή τους της φαίνονταν τόσο ειδυλλιακά, που αποφάσισε να κάνει ένα ταξίδι πίσω στον χρόνο.
Η ίδια και ο σύζυγός της, ο Ντέιν, ντύνονται φυσικά με τα ανάλογα ρούχα. Η Λούσι αγαπά τα εμπριμέ φορέματα και δεν ξεχνά ποτέ το καπέλο και τα γάντια της όταν βγαίνει έξω. Όπως δηλώνει, την πρώτη φορά που ντύθηκε με φόρεμα εποχής, χτένισε τα μαλλιά της και μακιγιαρίστηκε αναλόγως, αισθάνθηκε για πρώτη φορά στη ζωή της να είναι πραγματικά ο εαυτός της. Από τότε δεν έχει περάσει ούτε μια μέρα που να μην την έζησε σαν να ανήκε σε εκείνη την εποχή.
Και πραγματικά, το κάνει με μεγάλη συνέπεια. Ο Ντέιν κι εκείνη αγόρασαν ένα σπίτι που έχει χτιστεί το 1953, το διακόσμησαν εξ’ ολοκλήρου σε στυλ 1950s με όλα τα σχετικά έπιπλα και τις ηλεκτρικές συσκευές. Έδωσαν στο σπίτι τους έναν ρεαλιστικό 1950s χαρακτήρα, όπως ακριβώς θα ήταν ένα σπίτι της εποχής, διότι δεν ήθελαν να καταλήξει να μοιάζει με μουσείο. Όπως λέει ο Ντέιν, όποιος μπαίνει για πρώτη φορά στο σπίτι τους, αυτόματα χαμογελάει -κι αυτό φαίνεται πως είναι κάτι που κάνει και τους δύο πολύ χαρούμενος. Το αυτοκίνητο που οδηγούν φυσικά είναι κι αυτό vintage - μια αξιοζήλευτη Chevrolet Bel Air του 1955.
Και πάμε στο μεγάλο ερώτημα: εσείς θεωρείτε πως μια τέτοια συμπεριφορά είναι ενδεχομένως ακραία; Όπου είδα την ιστορία της Λέισι και του Ντέιν δημοσιευμένη στα διαδίκτυακά media, πολλοί σχολιαστές έσπευδαν να τους χαρακτηρίσουν attention whores και weirdos. Η Λούσι δηλώνει πως αντιλαμβάνεται ότι στους “απ’ έξω” ίσως η ζωή τους φαντάζει αλλόκοτη, όμως, υποστηρίζει πως αυτό τους κάνει χαρούμενους και πως όλοι είμαστε λίγο-πολύ αλλόκοτοι ως έναν βαθμό, οπότε γιατί να μην κάνουμε αυτό που μας ευχαριστεί;
Βλέποντας το βίντεο της Λέισι και του Ντέιν, δεν μπόρεσα να μην αναρωτηθώ κι εγώ για τον εαυτό μου. Ναι, το vintage lifestyle, σε ανθρώπους που δεν έχουν καμία εξοικείωση με αυτό, φαντάζει παράξενο. Παρόλο που εγώ δεν “το ζω” στον βαθμό που το κάνει η Λέισι, το σπίτι μας και οι δύο επιχειρήσεις μας είναι διακοσμημένες σε mid-century στυλ, και πολλά από τα ρούχα μου είναι vintage. Ωστόσο το vintage δεν έχει κατακλύσει κάθε στοιχείο της καθημερινότητάς μου και δεν νομίζω ότι θα ήθελα και κάτι τέτοιο. Παρόλο που λατρεύω τα 40s, τα 50s και τα 60s, οφείλω να παραδεχτώ ότι το να τα βάζω σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μου, κάποιες φορές μπορεί να είναι από μη πρακτικό έως και δυσλειτουργικό. Για παράδειγμα, κάποτε οδηγούσαμε ένα vintage αυτοκίνητο, αλλά όταν αποκτήσαμε παιδί, αυτό δεν εξυπηρετούσε, γιατί πώς να εφαρμόσεις παιδικό καθισματάκι σε ένα mini cooper από τα 70s; Αγαπώ τα λουλουδάτα φορέματα των 1950s για τις εξόδους μου, αλλά φυσικά δεν μπορώ να κάνω γυμναστική με αυτά και ναι, προτιμώ να φοράω sports bras και κολάν για να πάω στο γυμναστήριο. Μου αρέσει να φτιάχνω ρετρό κέικ με κερασάκια μαρασκίνο χρησιμοποιώντας vintage βιβλία συνταγών, αλλά δεν θα ήθελα με τίποτα να αποχωριστώ την υπερσύγχρονη κουζινομηχανή μου για να τα παρασκευάσω.
Και ναι, μπορεί να έχω αδυναμία στις παλιότερες δεκαετίες, αλλά ομολογώ πως αγαπώ εξίσου την εποχή μας, με όλες της τις τεχνολογικές ευκολίες, την πολυπολιτισμικότητά της και την αφθονία πληροφορίας που μας προσφέρει. Δεν μπορώ με τίποτα να φανταστώ πώς θα ήταν να ζω σε έναν κόσμο χωρίς ίντερνετ, ας πούμε. Ούτε να ζω σε μια εποχή που οι αντιλήψεις περί πατριαρχίας είναι πολύ διαφορετικές από τις σημερινές (εδώ έχουμε βέβαια ακόμα πολύ δρόμο να διανύσουμε, αλλά σίγουρα τα πράγματα έχουν αλλάξει πολύ από τη δεκαετία του ‘50 για τη θέση της γυναίκας).
Τελικά, λοιπόν, επιλέγω να κρατήσω από τις εποχές αυτές μόνο την αισθητική που αγαπώ - από τα ρούχα και τη διακόσμηση μέχρι τη μουσική και τον χορό- και αυτό για μένα είναι αρκετό. Επίσης, επιλέγω συνειδητά να αγοράζω κυρίως second hand και vintage αντικείμενα (ρούχα, έπιπλα, κουζινικά, βιβλία, κλπ) στον βαθμό που αυτό είναι εφικτό και πρακτικό, για λόγους πεποιθήσεως. Όπως ανέλυσα και στο πρόσφατο άρθρο μου για το vintage ντύσιμο, αυτό το lifestyle πάνω απ’ όλα δεν επιβαρύνει το περιβάλλον, και είναι ένας ακόμα από τους λόγους που το εκτιμώ. Ο κάθε άνθρωπος, βέβαια, είναι ελεύθερος να τραβήξει τη γραμμή όπου θέλει και δεν θεωρώ ότι πρέπει να κρίνουμε ούτε τη Λέισι και τον Ντέιν, αλλά ούτε και κανέναν που, στην τελική, κάνει απλώς αυτό που αγαπά.
