Η τέχνη του τατουάζ στα 1940s: μια συνέντευξη με τον tattoo artist Κωνσταντίνο CK του Ink Street Tattoo
Μπαίνοντας στο ολοκαίνουργιο Ink Street Tattoo, με το που βλέπω αυτό τον λουσμένο στον ήλιο, open plan ψηλοτάβανο χώρο, η πρώτη μου αντίδραση είναι η εξής: θέλω να χυθώ στον vintage δερμάτινο καναπέ του, να ξεφυλλίσω τα coffee table books και να κάνω άπειρες ερωτήσεις για το tattoo που σκοπεύω να κάνω. Τελικά, έτσι ακριβώς γίνεται, και η ιδιοκτήτρια και manager του χώρου Μαριάννα Ηλιοπούλου, αφού μου προσφέρει έναν ζεστό καφέ, κάθεται μαζί μου και καλεί τον resident tattoo artist Κωνσταντίνο CK -aka Κωνσταντίνο Καρύδη- για να συζητήσουμε.
Σε απόλυτα χαλαρό και φιλικό περιβάλλον, μου δείχνουν το πορτφόλιο με τα σχέδια που έχουν χτυπήσει στις λίγες μόλις βδομάδεςλειτουργίας του καταστήματος, καθώς και ένα σωρό άλλα σχέδια με μολύβι και μελάνι, και άπειρες ιδέες και προτάσεις. Τα σχέδια είναι εντυπωσιακά και είναι όλα τους μοναδικά. Ο Κωνσταντίνος θα σε ακούσει με προσοχή και θα υλοποιήσει αυτό που έχεις στο μυαλό σου και η Μαριάννα θα αναλάβει να οργανώσει τα πάντα και να σε κάνει να αισθανθείς σαν να χτυπάς tattoo στο σαλόνι του σπιτιού σου.
Τελικά, με αφορμή τα σχέδιά της Μαριάννας για τον εμπλουτισμό της διακόσμησης του μαγαζιού στο επόμενο διάστημα, καταλήγουμε να συζητάμε οι τρεις μας με τις ώρες: για vintage tattoos, την τέχνη του τατουάζ και πώς αυτή εξελίχθηκε τις περασμένες, αγαπημένες μου δεκαετίες. Ο Κωνσταντίνος άλλωστε αγαπά πολύ τα old school tattoos και αρχίζει να μιλάει για αυτά με πάθος. Και κάπως έτσι, αποφασίσαμε να καταγράψουμε όλη αυτή τη συζήτηση με τη μορφή συνέντευξης.
Η τέχνη του τατουάζ μετρά ιστορία πολλών χιλιάδων χρόνων, ενώ τα παλαιότερα ευρήματα δερματοστιξίας σε άνθρωπο είναι αυτά που φέρει ο περίφημος Ότσι, ο Άνθρωπος των Πάγων, μια μούμια 5.000 ετών που βρέθηκε στις Άλπεις και φέρει στο σώμα της 61 τατουάζ. Τατουάζ, βέβαια, συναντάμε σε πολλούς πολιτισμούς, από την Ιαπωνία, την Κίνα και την Ινδία ως την Αίγυπτο, αλλά και τις σκανδιναβικές χώρες, τα κελτικά φύλα και την αρχαία Ρώμη. Τα τατουάζ στο παρελθόν γίνονταν για λόγους τελετουργικούς, αλλά και πρακτικούς (καταγραφής ταυτοτήτων)
Τα τατουάζ για ψυχαγωγικούς σκοπούς, ωστόσο, είναι ένα σχετικά νέο φαινόμενο. Στον δυτικό κόσμο, αργούν να εισχωρήσουν - τα πρωτοσυναντάμε στα μέσα του 19ου αιώνα. Υπεύθυνοι για την εξάπλωσή τους είναι αρχικά (και για αρκετές δεκαετίες) οι άνθρωποι του περιθωρίου. Περιφερόμενοι θίασοι και τσίρκα περιλαμβάνουν στις ατραξιόν τους άντρες (ενίοτε και γυναίκες, ή ολόκληρες οικογένειες) που το κορμί τους είναι γεμάτο “ζωγραφιές” και τα πλήθη συρρέουν για να τους δουν από κοντά σαν κάτι το αλλόκοτο και το αξιοπερίεργο. Φυλακόβιοι και συμμορίτες χαράσσουν κακότεχνα σύμβολα στα κορμιά τους, ο ένας στον άλλον, ως έναν τρόπος μύησης ή αναγνώρισης. Πρωτίστως, όμως, την τέχνη του τατουάζ αναδεικνύουν οι ναυτικοί, που γυρίζουν ολόκληρο τον κόσμο και αποτυπώνουν τις εμπειρίες και τις περιπέτειές τους επάνω στο δέρμα τους. Ο θρυλικός Κάπτεν Κουκ και το πλήρωμά του λέγεται πως σχεδίαζαν επάνω τους σύμβολα των ταξιδιών τους. Για τους ναυτικούς, τα τατουάζ είναι επίσης κάτι σαν τελετή μύησης: στο σώμα τους μπορεί να βρει κανείς κωδικές σημειώσεις και σύμβολα που για τους μυημένους σημαίνουν σε ποια πληρώματα ανήκαν και σε ποια μέρη του κόσμου έχουν ταξιδέψει, καθώς και πόσα ναυτικά μίλια έχουν διανύσει. Η χελώνα, για παράδειγμα σήμαινε πως κάποιος είχε διασχίσει τον Ισημερινό, ενώ το χελιδόνι πως είχε διανύσει πάνω από 5.000 μίλια.
Δειλά-δειλά, τα τατουάζ αρχίζουν να γίνονται πιο δημοφιλή και στις γυναίκες. Ήδη από τη δεκαετία του ‘20 κάποιες γυναίκες έκαναν μόνιμο μακιγιάζ (περίγραμμα χειλιών ή φρύδια), καθώς τα καλλυντικά κόστιζαν πολύ ακριβά. (Btw, σας είπα ότι στο Ink Street Tattoo μπορείτε να κάνετε και microblading; Oh, yes!) Ενίοτε χτυπούσαν και διακοσμητικά σχέδια, τα οποία όμως επειδή δεν ήταν κοινωνικά αποδεκτά, τα κρατούσαν κρυφά, σε σημεία του σώματος που δεν ήταν ορατά.
Τη δεκαετία του ‘40, η κινητικότητα των στρατιωτών του Β’ Παγκοσμίου πολέμου οδήγησε σε μια έντονη άνθιση των τατουάζ, με τη δημιουργία και του περίφημου στυλ Sailor Jerry. Αλλά ας μας τα πει αυτά ο ειδικός.
Κωνσταντίνε, πες μου, τι ακριβώς είναι τα λεγόμενα Old School tattoo; Πότε τα πρωτοσυναντάμε και ποια είναι τα χαρακτηριστικά τους;
Εξαρτάται από το πόσο Old School εννοούμε. Υπάρχει η περίοδος πριν τον Νόρμαν Κόλινς που θεωρείται ο πατέρας του Americano, και μετά. Τα Americano tattoos τα βλέπουμε πρώτη φορά, κατά προσέγγιση το 1942, την ίδια περίοδο που ο Νόρμαν Κόλινς άρχισε να χτίζει το όνομά του στη Χονολουλού, στην διάσημη Hotel St. District. Μια περιοχή όπου κυριαρχούσαν τα μπαρ, τα πορνεία και τα tattoo studio. Τα χαρακτηριστικά τους είναι οι δυνατές γραμμές και η περιορισμένη χρωματική παλέτα: κίτρινο, κόκκινο, πράσινο και μαύρο.
Ποια είναι τα χαρακτηριστικά των τατουάζ του περίφημου στυλ Sailor Jerry; Ποιος ήταν ο Sailor Jerry (κατά κόσμον Νόρμαν Κόλινς) και γιατί έγραψε κατά τη γνώμη σου ιστορία; Τι ρόλο έπαιξε στη δημιουργία αυτής της σχολής ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος;
Ο Νόρμαν Κόλινς έφτιαξε το Αmericano σαν στυλ, οπότε τα χαρακτηριστικά των σχεδίων του είναι αυτά που επικρατούν έως και σήμερα (βλ. προηγούμενη απάντηση), με εξαίρεση το μωβ χρώμα, το οποίο πρόσθεσε ο ίδιος στην παλέτα αργότερα.
Στην ερώτηση ποιος ήταν, είναι δύσκολο να δώσω απάντηση, καθώς έχει επιβιώσει ο μύθος αυτού του ανθρώπου και όχι αξιόπιστες πηγές για την προσωπικότητά του. Αν κρίνουμε από τους κανόνες που είχε στο στούντιό του, ήταν ελιτιστής (δεν δεχόταν να δημιουργήσει κομμάτια πάνω σε ανθρώπους που “φορούσαν” tattoo από καλλιτέχνες που δεν του άρεσαν), πράγμα όχι απαραίτητα κακό, τελειομανής και πιστός στην τέχνη του καθώς και τους ανθρώπους του. Το τελευταίο το καταλαβαίνει κανείς από τον όρο της διαθήκης του, που έδινε εντολή να καεί το στούντιο και τα έργα του στην περίπτωση που δεν ερχόταν στα χέρια των μαθητών του.
Ο Β’ Παγκόσμιος ουσιαστικά έφερε 12 εκατομμύρια πιθανούς καμβάδες στο μέρος όπου δούλευε ο
Κόλινς. Από κάθε κοινωνική τάξη, πιθανότατα ετοιμοθάνατους και έτοιμους να ζήσουν στο έπακρο κάθε εμπειρία που είχε η περιοχή να δώσει. Ο πόλεμος δημιούργησε ένα επιθετικό μάρκετινγκ δηλαδή, που αφορούσε όσους επιβίωσαν και επέστρεφαν στις ιδιαίτερες πατρίδες τους.
Ποια μοτίβα συναντάμε αυτές τις εποχές; Ανάφερέ μας μερικά που σου αρέσουν καθώς και τους συμβολισμούς τους.
Ήταν περιορισμένα. Ανάλογα τις περιοχές ανά τον κόσμο επικρατούσε κάτι διαφορετικό. Από τεχνικής πλευράς υπήρχε το handpoke και η χρήση μηχανημάτων πηνίου. Καλλιτεχνικά επικρατέστερα ήταν το tribal, το πολυνησιακό, το Irezumi (Japanese) και το Old School.
Αν έπρεπε να επιλέξω ένα θα ήταν το Irezumi. Ήταν το πιο ανεπτυγμένο εικαστικά. Τα θέματά τους ήταν εξίσου κοινωνικά όσο και μυθολογικά, συνδυάζοντας τα δύο τόσο ομαλά για την εποχή που ήταν άξια θαυμασμού.
Φυσικά τα ιαπωνικά tattoos είχαν ήδη επηρεαστεί από το ευρωπαϊκό κίνημα Αρ Νουβό (Art Nouveau) και εμπεριείχαν ήδη τεχνικές και επιρροές από καλλιτέχνες όπως ο Μονέ και ο Βαν Γκογκ.
Συγκριτικά είναι εύκολη επιλογή. Από συμβολικής πλευράς, τα άλλα 3 είδη φαντάζουν απλοϊκά.
Ένα από τα vintage subcultures που με συναρπάζουν για την αισθητική τους είναι και και το λεγόμενο tiki culture, το οποίο οποία άφησε τη σφραγίδα του σε όλες τις τέχνες, καλές και διακοσμητικές, από τη μόδα και τα έπιπλα μέχρι τη μουσική και τον κινηματογράφο (Και ναι, και τη γαστρονομία, και ακόμα πιο συγκεκριμένα και τη ζαχαροπλαστική - επιφυλάσσομαι και stay tuned για περισσότερα!). Πώς επηρέασε αυτή, λοιπόν, την τέχνη του τατουάζ (πριν, κατά τη διάρκεια, αλλά και μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο) και πώς συνδέεται με το ύφος Old School στα τατουάζ;
Τεχνικά δεν υπήρξε επιρροή. Αν λάβει κανείς υπόψιν το ότι τα πολυνησιακά (tiki) tattoo (τα οποία υπήρχαν πριν από 2000 χρόνια) είχαν απαγορευτεί από την προτεσταντική εκκλησία, επανήλθαν με την αναβίωση των τεχνών τη δεκαετία του 1980 μόνο για να απαγορευτούν ξανά το 1986 λόγω αδυναμίας αποστείρωσης στην Γαλλική Πολυνησία, ήταν δύσκολο να θεωρηθούν πηγή γνώσης και έμπνευσης για τους old school tattooers της εποχής.
Σύνδεση υπάρχει μόνο θεματικά, εικαστικά. Τοπία με φοίνικες, tiki μάσκες, τοτέμ και εικόνες της tiki κουλτούρας άρχισαν να στολίζουν δέρματα φέρνοντας μια νέα ανάσα στην έως τότε στάσιμη σχετικά τέχνη.
Με τι τεχνικές γίνονται τα τατουάζ τη δεκαετία του ‘40 και πώς αυτές εξελίσσονται στη συνέχεια;
Ίσως ξαφνιαστεί κανείς αν μάθει πως δεν έχουν αλλάξει πολλά πράγματα από τότε. Τα μηχανήματα εφαρμογής ακολουθούν την ίδια λογική και εξελίσσονται τεχνολογικά καθαρά στην πιο άμεση και εύκολη εισαγωγή του μελανιού μέσα στο δέρμα. Η κεντρική ιδέα παραμένει η ίδια, βελόνες που κινούνται μπρος πίσω βουτηγμένες σε μελάνι. Η μεγάλη αλλαγή ήρθε στον τομέα της υγιεινής, της αποστείρωσης και των υποαλλεργικών πρώτων υλών. Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε και για το εργασιακό κομμάτι αλλά δεν μπορώ να το περιορίσω σε λίγες γραμμές.
Τα τατουάζ με pin up girls ήταν πολύ διαδεδομένα τις εποχές αυτές. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Για να απαντήσω σε αυτό, πρέπει να κρατήσουμε στον νου μας το ότι το tattoo ήρθε στον δυτικό κόσμο μέσω ναυτών και στρατιωτών. Ένα από τα κύρια χόμπι αυτών των ανθρώπων όταν έπιαναν λιμάνι, ήταν η συναναστροφή με τους ανθρώπους που ζούσαν γύρω από το εκάστοτε λιμάνι. Τόσο η μοναξιά που βίωναν όσο και η αντικειμενοποίηση των γυναικών τις εποχές αυτές, ήταν λόγοι να περιστραφεί η τέχνη γύρω από τα κορίτσια του λιμανιού. Οι Αμερικάνοι δημιούργησαν και εκμεταλλεύτηκαν το pin up για λόγους πολεμικής προπαγάνδας και ήπιας πλύσης εγκεφάλου στον αντρικό λαό. Οι αντίστοιχοι μαρκετίστες της εποχής ανακάλυψαν πως το σεξ πουλάει, οπότε χρησιμοποιούσαν αισθησιακά για την εποχή ντυμένες γυναίκες για να περάσουν τα μηνύματά τους προς τους εν δυνάμει στρατιώτες. Αποκορύφωση για μένα προσωπικά, αποτελεί η προπαγάνδα του Αμερικάνικου Ναυτικού κατά τη θητεία του Woodrow Wilson, προέδρου των ΗΠΑ και δημιουργό της CPI της αμερικανικής υπηρεσίας προπαγάνδας τη δεκαετία του 1910, που στην προσπάθειά του να αναπτερώσει το ηθικό των αντρών – εθελοντών στρατιωτών, ώστε να πάρουν μέρος στον πόλεμο, ήταν υπεύθυνος για τα πόστερ που απεικόνιζαν σέξι γυναίκες με λεζάντες διόλου διακριτικές, του στυλ “Gee, I wish I was a Man, I’d join the Navy” καθώς και “ Be a Man and DO IT”. Ήταν αναμενόμενο η εφαρμογή των pin up girls να φτάσει και στον χώρο του tattoo.
Αν διάλεγες να χτυπήσεις επάνω σου ένα τατουάζ με ένα μοτίβο σε στιλ Sailor Jerry ή Old School Americanο τι θα διάλεγες και γιατί;
Ένα τριαντάφυλλο.
Ακούγεται απλό σαν απάντηση αλλά είναι θεματολογικά κάτι που δεν έχω πάνω μου, και το κρατάω για την κατάλληλη περίσταση. Μην ξεχνάμε πως το κορμί είναι ημερολόγιο, στο οποίο μπορούμε να συνδυάζουμε εμπειρίες με συμβολικά για εμάς σχέδια.
Πώς εξελίσσονται τα Old School tattoo σε New School tattoo; Τι νέα σχέδια και τεχνικές συναντάμε;
Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε για τους αναγνώστες πως το Americano δεν εξελίχθηκε σε κανένα νέο είδος.
Ενέπνευσε τη δημιουργία νέων ειδών και μοιράζεται μαζί τους κάποια χαρακτηριστικά, αλλά όπως ο μεγάλος λευκός καρχαρίας, ήταν τέλειο και δεν χρειάστηκε να εξελιχθεί ποτέ.
Το New School τώρα, είναι αποτέλεσμα πειραματισμών που ξεκίνησαν το 1970. Το μόνο κοινό που μοιράζεται με το Americano είναι η χρήση δυνατών περιγραμμάτων. Έχει πλούσιες χρωματικές παλέτες και ασχολείται θεματολογικά με την εφαρμογή ειρωνείας και χιούμορ στην έως τότε στεγνή απεικόνιση της τέχνης.
Σηματοδοτεί μάλιστα ένα σημείο κλειδί στην κλειστή έως τότε τέχνη του tattoo, επιτρέποντας στους καλλιτέχνες να μοιράζονται πληροφορίες και τεχνικές. Κάτι που δεν ίσχυε έως τότε από φόβο ανταγωνισμού.
Πότε περίπου αρχίζουν τα τατουάζ να γίνονται περισσότερο κοινωνικά αποδεκτά και ποιοι παράγοντες πιστεύεις πως συνεισέφεραν σε αυτό;
Εξαρτάται ξανά από το τι εννοούμε κοινωνικά αποδεκτά. Για μένα είναι θεματικά και επιλεκτικά αποδεκτά.
Ένα μέτρια σχεδιασμένο λουλούδι πάνω σε ένα όμορφο γυναικείο χέρι θα είναι πολύ πιο αποδεκτό κοινωνικά από ένα άψογα σχεδιασμένο κρανίο στο πρόσωπο ενός όχι τόσο προικισμένου εμφανισιακά άντρα.
Είναι απόλυτα υποκειμενικό και προσωπικό το τι αποδέχεται ο καθένας μας ξεχωριστά.
Πριν την εποχή του ίντερνετ δεν υπήρχε η κοινωνική αποδοχή στο σημερινό βαθμό. Ο βομβαρδισμός πληροφοριών που δέχονται οι άνθρωποι σήμερα, κατά κάποιο τρόπο επέβαλε την εικόνα της δερματοστιξίας στην καθημερινότητά μας - κάτι που είναι παράδοξο, γιατί μιλάμε για μια τέχνη που είναι αρκετές δεκάδες χιλιάδες χρόνια παλαιότερη από την καταγεγραμμένη ιστορία στο ανθρώπινο είδος.
Εδώ και αρκετά χρόνια βλέπουμε μια αναβίωση του Old School, σε μεγάλο βαθμό μέσα από την άνθιση της vintage κουλτούρας και ιδιαίτερα τους λάτρεις του Rockabilly. Έτσι διαμορφώθηκε ένα ύφος που λέγεται Neo Traditional. Πες μας λίγο περισσότερα για αυτό το στυλ.
To Neo Traditional δημιουργήθηκε ως συνέχεια του American Traditional, χάρη στην εξέλιξη τόσο των μελανιών και των μηχανημάτων, όσο και στην ανάγκη για τη δημιουργία πιο ιδιαίτερων σχεδίων. Δεν είναι τόσο επηρεασμένο από τη ροκ σκηνή του 1950 όσο από την ανάγκη μιας νέας τέχνης… να γεννηθεί.
Μοιράζεται κοινά θεματικά μοτίβα με το παραδοσιακό αμερικάνικο tattoo αλλά τα απεικονίζει με έναν μοντέρνο αισθητικά τρόπο, ελαφρώς πιο πλούσια χρωματική παλέτα και εισαγωγή της τρίτης διάστασης. Τεχνικά δεν απέχει πολύ από το είδος από όπου προήλθε, καθώς αποτελείται από ευδιάκριτα δυνατά περιγράμματα, χρήση έντονου μαύρου μελανιού, περιορισμένης παλέτας χρωματικά, ΑΛΛΑ πλέον έχουμε διαβαθμίσεις των τόνων στις σκιές του.
Κάτι που δεν υπήρχε στο παραδοσιακό Americano και το ανάγκαζε να παραμείνει εγκλωβισμένο στις δύο διαστάσεις.
Τι θα απαντούσες σε κάποιον που ισχυρίζεται πως το τατουάζ δεν είναι τέχνη;
Αρχικά θα γελούσα, και έπειτα θα συμφωνούσα. Δεν είναι απλά τέχνη, είναι μια από τις αρχαιότερες τέχνες.
Με κίνδυνο να συγκρίνουμε πράγματα ανόμοια θα συντάξω την παρακάτω σκέψη.
Το 1495 ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι δημιούργησε την τοιχογραφία του μυστικού δείπνου (L' Ultima Cena) σε διαστάσεις 8,8 μέτρα πλάτος και 4,6 ύψος. Μια ιστορική εικόνα που χρησιμοποιείται σχεδόν παντού. Του πήρε 4 χρόνια και τέλειωσε το 1498.
Ένας tattoo artist θα κληθεί να κάνει αναπαραγωγή αυτής της εικόνας, στο 1/10 του μεγέθους, σε 1/1.000 του χρόνου (1460+ μέρες χρειάστηκε ο Da Vinci) και πιθανότατα σε 1/1.000.000 της χρηματικής αμοιβής.
Μάλιστα, λόγω του ότι ο Da Vinci δεν τήρησε τα χρονοδιαγράμματα που έπρεπε για την τεχνική της νωπογραφίας, το έργο του άρχισε άμεσα να φθείρεται (κάτι που δεν θα ήταν αποδεκτό στην τέχνη του tattoo από τον αποδέκτη της δερματοστιξίας και θα έφερε άμεσα αρνητικά αποτελέσματα στη φήμη του καλλιτέχνη).
Μια τοιχογραφία ή ελαιογραφία, είναι η εφαρμογή εικαστικής τέχνης σε ακίνητο μέσο, δίχως χρονικούς περιορισμούς ή κίνδυνο να τραυματιστεί ο εκάστοτε καμβάς από το πινέλο του καλλιτέχνη.
Το tattoo όμως, εφαρμόζεται σε ζωντανούς ιστούς που πάλλονται σε κάθε χτύπο της καρδιάς και μετακινούνται με κάθε ανάσα. Αυτό μάλιστα ισχύει μόνο σε ιδανικές περιπτώσεις.
Στο tattoo δεν υπάρχει δεύτερη προσπάθεια, ούτε σβήνεις αν κάνεις λάθος. Από την αρχή έως και το τέλος πρέπει να κινείσαι με ακρίβεια νευροχειρουργού (κυριολεκτικά χιλιοστά).
Εν κατακλείδι, θα έλεγα πως το tattoo συγκαταλέγεται στις καλές τέχνες, παρότι είναι η πιο υποτιμημένη αυτών.
Τι είναι αυτό που σε συναρπάζει περισσότερο στα τατουάζ και γιατί αποφάσισες να γίνεις tattoo artist;
Το team του Ink Street Tattoo. Από αριστερά προς τα δεξιά, Peggy V, Μαριάννα Ηλιοπούλου, CK
Το ίδιο που με κρατάει ξύπνιο τα βράδια. Η μονιμότητα τους. Η μία μόνο ευκαιρία που έχεις.
Η αλήθεια είναι πως πριν 16 χρόνια πήρα μια απόφαση για τότε ξεχασμένους λόγους, μα στην πορεία ανακάλυπτα συνεχώς νέους για να συνεχίσω, να προσπαθώ να γίνομαι καλύτερος.
Θέλεις να μοιραστείς μαζί μας 2-3 αγαπημένα σου σχέδια που έχεις χτυπήσει (στον εαυτό σου ή σε άλλους);
Δεν υπάρχει τρόπος να απαντήσω χωρίς να στεναχωρήσω κάποιον. Προσπαθώ να βάζω ένα κομμάτι του εαυτού μου σε κάθε σχέδιο που κάνω, ώστε να το κάνω μοναδικό ακόμη και αν είναι αναπαραγωγή μιας υπάρχουσας εικόνας. Δυστυχώς δεν είναι όλοι οι πελάτες το ίδιο δεκτικοί σε αυτό. Το δουλεύουμε.
Και ας πάμε στο προκείμενο: το τατουάζ που θα ήθελα. Ένα σύμβολο που αγαπώ πολύ είναι τα κεράσια. Είναι το αγαπημένο μου φρούτο, ένα υλικό που μου αρέσει να χρησιμοποιώ πολύ στη ζαχαροπλαστική μου, αλλά και που έχει έναν ξεχωριστό προσωπικό συμβολισμό για εμένα. Ξέρω πως τα κεράσια ήταν ένα συχνό μοτίβο στα Old School τατουάζ - για κάποιους συμβόλιζε τη γυναικεία γονιμότητα, τον πόθο και τη σεξουαλικότητα ενώ για άλλους ήταν σύμβολο της νεότητας, της αθωότητας και της σεξουαλικής αγνότητας. Θα ήθελα να μου σχεδιάσεις δύο κεράσια σε στιλ Old School με χρώμα - και έτσι ίσως πάρω σύντομα απόφαση να τα χτυπήσω!
Update: Τελικά η Μαριάννα ενθουσιάστηκε τόσο πολύ με το σχέδιο που το χτύπησε η ίδια στο πίσω μέρος της γάμπας της! Δεν είναι υπέροχα;
Πληροφορίες:
Διεύθυνση: Μακεδονομάχου Πραντούνα 27, Αθήνα (500 μ. από τη στάση μετρό Κατεχάκη)
Τηλ. 212 107 40 53
Φωτογραφίες του Ink Street Tattoo (κατάστημα και προσωπικό): Μπάμπης Γιαννικάκης
Ο Κωνσταντίνος γεννήθηκε τον Φεβρουάριο του 1985. Το ψευδώνυμό του δεν είναι επιλογή καλλιτεχνικής άποψης, αλλά τα αρχικά του πραγματικού ονόματος του (Κωνσταντίνος Καρύδης). Σπούδασε οικονομικά, γραφιστική και καλές τέχνες. Το τελευταίο τον κέρδισε και το ακολουθεί μέχρι σήμερα. Το 2006 ξεκίνησε να ασχολείται με την τέχνη της δερματοστιξίας, και το 2012 αφιερώθηκε ολοκληρωτικά σε αυτή. Αναλαμβάνει όλα τα τατουάζ και δεν ειδικεύεται σε ένα, αλλά σε πέντε διαφορετικά είδη: Realism, Blackwork, Neo Traditional, New School, Americano
