Άντονι Μπουρντέν, το τελευταίο του βιβλίο και ο δικός μου επικήδειος
Τα νέα του θανάτου του Άντονι Μπουρντέν τον περασμένο Ιούνιο ήταν ένα σοκ, όπως άλλωστε και κάθε αυτοκτονία, ειδικά για τους ανθρώπους του χώρου της γαστρονομίας, αλλά και για όλους όσους αγαπούσαν τη δουλειά του και την εκρηκτική περσόνα του. Όσο και να προσπαθείς να κατανοήσεις τα κίνητρα πίσω από μια αυτοκτονία, είναι αδύνατο. Αδύνατό είναι επίσης και το να προσπαθήσω να εκφράσω με λόγια τα όσα αισθάνομαι για τον θάνατο ενός ανθρώπου που θαύμαζα τόσο πολύ, που εκτιμούσα βαθιά και που μου χάρισε έμπνευση ουκ ολίγες φορές, αλλά και άφθονο γέλιο, χάρη στον χιουμοριστικό τρόπο με τον οποίο εκφραζόταν και έγραφε.
Ο δικός μου επικήδειος ήρθε με μια αναπάντεχη μορφή, όταν μου ανατέθηκε από τις εκδόσεις Πεδίο να μεταφράσω το βιβλίο μαγειρικής του, το τελευταίο βιβλίο που έγραψε ποτέ. Πρόκειται για το Appetites, που στα Ελληνικά αποδόθηκε με τον τίτλο Αγαπημένα, καθώς πρόκειται για τις αγαπημένες συνταγές του Μπουρντέν από το προσωπικό του ρεπερτόριο, αυτές που αγαπούσε να μαγειρεύει για την οικογένειά του και τους φίλους του στο σπίτι.
Φυσικά, ήταν μεγάλη τιμή. Το πήρα στα χέρια μου μόλις λίγες βδομάδες μετά τον θάνατό του και δούλεψα πολύ εντατικά, και η συγκίνησή μου ήταν τεράστια. Όποτε το έπιανα, αισθανόμουν ένα διαρκές μούδιασμα, αυτή την αίσθηση που έχεις όταν διαβάζεις εκ των υστέρων ένα σημείωμα ή γράμμα που σου άφησε κάποιος προτού πεθάνει. Ταυτόχρονα, αισθάνθηκα και μεγάλη ευθύνη. Πάντα αισθάνομαι ευθύνη όταν μεταφράζω, γιατί το να αποδίδεις στη γλώσσα σου τα λόγια κάποιου ανθρώπου είναι κάτι που δεν πρέπει να κάνει κανείς ελαφρά τη καρδία. Πόσω μάλλον, λοιπόν, όταν πρόκειται για έναν άνθρωπο που δεν βρίσκεται πια ανάμεσά μας, για να υπερασπιστεί το έργο του, και δη έναν άνθρωπο τον οποίο θαυμάζεις βαθιά. Μέσα σ’ όλα αυτά, να προσθέσουμε φυσικά και τον ιδιαίτερο τρόπο με τον οποίο έγραφε ο Μπουρντέν, το χιούμορ του, την αμεσότητα -ο λόγος του συχνά είναι σαν προφορικός- αλλά και τις περιβόητες βωμολοχίες του, τα οποία κατέστησαν την απόδοση του κειμένου του ακόμα πιο μεγάλη πρόκληση. Θα έλεγα απόλαυση, αν δεν υπήρχε η σκιά του θανάτου του να με βαραίνει καθ’ ολη τη διάρκεια.
Αυτό, λοιπόν, είναι το τελευταίο βιβλίο που έγραψε ποτέ ο Άντονι Μπουρντέν.
Δεν ξέρω αν είναι το καλύτερό του, ίσως κάποιοι να προτιμούν τα πεζογραφικά του γραπτά, όπως το Κουζίνα Εμπιστευτικό που τον έκανε διάσημο - πάντως σίγουρα αξίζει να το προσθέσετε στη συλλογή σας. Οι συνταγές είναι απολαυστικές (ήδη το Τσάουντερ του με αχιβάδες της Νέας Αγγλίας έχει μπει και στο δικό μου ρεπερτόριο με Αγαπημένα) κι έτσι τον συγχωρώ που δεν συμπεριέλαβε καθόλου επιδόρπια, γράφοντας χαρακτηριστικά: “Σίγουρα δεν ξέρω πώς να φτιάχνω γλυκά. Ίσως αυτό εξηγεί την καχυποψία που τρέφω σε όλη μου την καριέρα για τους ζαχαροπλάστες: ξέρουν να κάνουν κάτι που εγώ δεν μπορώ να κάνω με τίποτα”, κάνοντάς με έτσι να γελάσω για άλλη μια φορά. Εκτός από τις συνταγές, συμπεριλαμβάνονται πολλά tips, από το πώς να διοργανώσετε ένα πάρτι μέχρι τον προσωπικό ορισμό του Μπουρντέν για το τέλειο μπέργκερ ή πώς να φτιάξετε μια μεγάλη γαμάτη μπριζόλα (his words). Επίσης, η φωτογράφιση του Μπόμπι Φϊσερ, είναι εκπληκτική, ταιριάζει απόλυτα στο ύφος του Μπουρντέν και το βιβλίο είναι ένα έργο τέχνης.
Συνάμα, είναι και το δικό μου αντίο στον Σεφ και το δούλεψα με πολλή αγάπη· θέλω να ελπίζω πως έκανα καλή δουλειά.
Σε συνεργασία με τις εκδόσεις Πεδίο, θα χαρίσουμε 2 αντίτυπα του βιβλίου σε δύο τυχερούς αναγνώστες μου. Μπείτε στο προφίλ της Madame Gâteaux στο Instagram και το facebook και ακολουθήστε τα βήματα για να λάβετε μέρος.
