Μοναδικά tips από τη food photographer Andrea Lipp
Η Andrea Lipp (Άντρεα Λιπ) είναι food photographer με καταγωγή από την Αυστρία, ενώ ζει και εργάζεται στο Μόναχο. Γνωριστήκαμε στην Αθήνα, όπου βρισκόταν για διακοπές, και μιλήσαμε εκτεταμένα, μέχρι τελικής πτώσεως θα έλεγα, για το κοινό μας πάθος: τη φωτογραφία φαγητού. Όταν είδα τη δουλειά της, λάτρεψα το φυσικό, ανεπιτήδευτο αποτέλεσμα των λήψεών της και στη συζήτησή μας, μου είπε πολλά ενδιαφέροντα πράγματα, τα οποία αποφασίσαμε μαζί νας σας μεταδώσουμε με τη μορφή μιας συνέντευξης. Στο τέλος, της ζήτησα να διαλέξει μερικές από τις αγαπημένες της φωτογραφίες και να μας μιλήσει γι’ αυτές.
Άντρεα, πες μας μερικά πράγματα για σένα και για τη δουλειά σου. Πότε άρχισες να εξειδικεύεσαι στη φωτογραφία φαγητού και γιατί την επέλεξες. Πώς θα περιέγραφες την ιδιαίτερη σχέση σου με το φαγητό;
Είμαι πολύ οτπικός τύπος και για την ακρίβεια ήμουν δημιουργική από μικρή. Παρόλα αυτά, αποφάσισα να σπουδάσω ιστορία και media. Κατά τη διάρκεια των σπουδών μου, πέρασα έναν χρόνο στις ΗΠΑ όπου σπούδασα κινηματογράφο. Το να διηγούμαι ιστορίες με τη μορφή φωτογραφιών μου φάνηκε απίστευτα συναρπαστικό. Όταν ολοκλήρωσα τις σπουδές μου, ασχολήθηκα με τη βιομηχανία μόδας για ένα διάστημα, κάτι το οποίο δεν ένιωσα ότι με γέμιζε δημιουργικά. Έτσι, αποφάσισα να εκπαιδευτώ στη φωτογραφία. Πήρα το πτυχίο μου και λίγο μετά έγινα freelancer. Πάνε έξι χρόνια από τότε. Αρχικά, επικεντρώθηκα κυρίως σε πορτρέτα. Αλλά σύντομα συνειδητοποίησα ότι αυτό δεν μου αρκούσε και άρχισα να δοκιμάζω άλλα είδη φωτογραφίας. Βρήκα το φαγητό και τους εσωτερικούς χώρους πολύ πιο διασκεδαστικά, με διαφορά. Με ελκύουν απίστευτα οι όμορφοι, ατμοσφαιρικοί χώροι και το φαγητό που έχει φτιαχτεί με αγάπη. Πάνω απ’ όλα, μου αρέσει η ποικιλία που μου προσφέρει η φωτογραφία φαγητού και μου αρέσει να απεικονίζω το φαγητό και τον εσωτερικό χώρο, αλλά και τους ανθρώπους πίσω από αυτό.
Προτιμάς να τραβάς φωτογραφίες σε φυσικό φως ή σε στούντιο; Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που μπορείς να δώσεις σε έναν ερασιτέχνη φωτογράφο φαγητού για το πώς να φωτίσει το σκηνικό του;
Δουλεύω μόνο με το φως που έχω διαθέσιμο και ποτέ με στουντιακά φώτα. Στη φωτογραφία εσωτερικών χώρων, χρησιμοποιώ πολύ λίγο φλας για να φωτίσω τα δωμάτια, και μόνο αν δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Το να δουλεύω σε στούντιο, με στουντιακά φώτα, ήταν κάτι που δεν απολάμβανα ήδη από το ξεκίνημα της μαθητείας μου. Αναλόγως με τη δουλειά, συνήθως φωτογραφίζω on location, σε εστιατόρια και καφέ ή μερικές φορές σε στούντιο, αλλά στο φως της ημέρας.
Το πιο όμορφο φως για μένα ήταν πάντα το φως που έρχεται από ένα μοναδικό παράθυρο μέσα στο δωμάτιο, ιδανικά κοντά στο πάτωμα, από τη βορεινή πλευρά. Αν το δωμάτιο έχει περισσότερα παράθυρα, καλύπτω το θέμα μου από όλες τις πλευρές εκτός από το παράθυρο με το οποίο δουλεύω, έτσι ώστε να μην μπορεί να μπει φως από αλλού. Είναι σημαντικό να μην πέφτει φως απευθείας πάνω στο θέμα σου. Αν δεν είναι δυνατό να το εμποδίσεις εξαιτίας του προσανατολισμού του δωματίου, είναι καλύτερα να φωτογραφίζεις κάποια ώρα ητς μέρας που ο ήλιος να μη χτυπάει κατευθείαν στο σημείο αυτό. Μπορείς επίσης να κρεμάσεις μια λεπτή λευκή κουρτίνα μπροστά στο παράθυρο ή να χρησιμοποιήσεις την ημιδιαφανή πλευρά ενός ρεφλεκτέρ. Αυτό δίνει στη φωτογραφία μια απαλή αίσθηση και εξαφανίζει τις σκληρές σκιάσεις. Αν ωστόσο θέλεις σκληρές σκιάσεις ως στυλιστική επιλογή, θα πρέπει να βάλεις ένα σκούρο φόντο απέναντι από την πηγή φωτός.
Ποια είναι μερικά από τα φαγητά και υλικά που αγαπάς να φωτογραφίζεις και γιατί;
Αλήθεια, δε έχω προτιμήσεις ως προς τα φαγητά όταν φωτογραφίζω. Πάντα μου αρέσει να φωτογραφίζω επιδόρπια, και δεν τρελαίνομαι να φωτογραφίζω ποτά. Προσωπικά, προτιμώ τα ήπια χρώματα και τίποτα το φανταχτερό, γιατί αυτό ταιριάζει περισσότερο στο στυλ μου. Τα αγαπημένα μου τρόφιμα είναι πιάτα που μπορούν να φωτογραφηθούν καλά κάθετα. Δεν μου πολυαρέσει το οριζόντιο φορμάτ, αλλά φυσικά χρειάζεται συχνά, ειδικά όταν φωτογραφίζεις για μια ιστοσελίδα, για παράδειγμα.
Πιστεύεις πως το να χρησιμοποιείς το ανθρώπινο στοιχείο, δηλαδή ανθρώπους μέσα στις φωτογραφίες, βοηθά τις φωτογραφίες; Τις κάνει πιο ελκυστικές;
Μου αρέσει να χρησιμοποιώ ανθρώπους στις φωτογραφίες μου, γιατί πίστεύω ότι τις κάνει πιο ζωντανές. Συχνά θα δεις χέρια στις φωτογραφίες μου, ή ανθρώπους εν δράσει.
Κάθε φωτογράφος αντιμετωπίζει τις ίδιες προκλήσεις όταν προσπαθεί να τραβήξει φαγητό - το πιο ενοχλητικό πράγμα για μένα είναι να προσπαθώ να φωτογραφίσω πράγματα που λιώνουν και να πρέπει να βιαστώ, ενώ μια άλλη δυσκολία είναι να προσπαθώ να αιχμαλωτίσω την υφή τροφίμων που είναι σκούρα, όπως η μαύρη σοκολάτα για παράδειγμα. Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση για σένα, όταν φωτογραφίζεις φαγητό;
Όπως είπες, το φαγητό που χάνει την εμφάνισή του γρήγορα πάντα αποτελεί πρόκληση. Ως εκ τούτου, μου αρέσει να ετοιμάζω όλο το σκηνικό με τα ωμά υλικά ή τα άδεια δοχεία, να έχω την κάμερα και τον φωτισμό μου έτοιμα, και μόνο όταν όλα είναι στη θέση τους να έρθει το πιάτο στο τραπέζι και τότε το μόνο που έχω να κάνω είναι να πατήσω το κουμπί. Δύο χρόνια πριν, φωτογράφισα ένα βιβλίο μαγειρικής με επιδόρπια και έτσι το είχαμε κάνει τότε. Δούλεψε πολύ καλά.
Τι κάμερα και φακό χρησιμοποιείς;
Δουλεύω με μία Canon Mark III και μόνο με φακούς με σταθερό εστιακό μήκος. Κυρίως έχω τον Sigma Art 50 mm 1.4, αλλά συχνά χρησιμοποιώ και τον Sigma 35 mm 1.4, για παράδειγμα για λήψεις σε τραπέζι από πάνω, ή τον Canon 100 mm macro για λεπτομέρειες. Μου αρέσει να χρησιμοποιώ τον Canon 85 mm 1.8 για πορτρέτα.
Σου αρέσει να χρησιμοποιείς backdrops ή προτιμάς να εκμεταλλεύεσαι τις αληθινές επιφάνειες γύρω σου;
Αυτό εξαρτάται πάντα από την περίπτωση. Και με τα δύο δουλεύω. Αν είναι ρεπορτάζ φαγητού, θεωρώ ότι ένα φυσικό φόντο είναι πάντα πιο αυθεντικό. Αν η τοποθεσία δεν προσφέρεται για κάτι τέτοιο, μου αρέσει να χτίζω ένα μικρό σκηνικό σε ένα εστιατόριο. Πάντα κουβαλάω backdrops μαζί μου. Επίσης, πάντα αναζητώ νέες, ωραίες επιφάνειες και συχνά θα με βρεις σε οικοδομές ή παλιά σπίτια και αχυρώνες, σε αναζήτηση επιφανειών με όμορφη υφή. Ο σύζυγός μου απελπίζεται, γιατί το υπόγειό μας είναι γεμάτο παλιές πόρτες και σανίδες!
Πόσες φωτογραφίες παίρνεις συνήθως από ένα πιάτο ώσπου να αποφασίσεις ότι έχεις στα χέρια σου το σωστό υλικό;
Εξαρτάται. Για ρεπορτάζ, φυσικά, παίρνω πιο πολλές φωτογραφίες από ό,τι σε ένα στημένο πλατό - εκεί, στην πραγματικότητα, βγάζω λίγες μόνο, τις οποίες επεξεργάζομαι αργότερα. Θα έλεγα, περίπου 10 με 15 φωτογραφίες. Δεν ήμουν πάντα έτσι, ωστόσο. Στην αρχή έβγαζα απίστευτα πολλές φωτογραφίες.
Πόση επεξεργασία κάνεις; Προτιμάς ένα πιο φυσικό αποτέλεσμα, ή χρησιμοποιείς πολλά φίλτρα και εφέ;
Δεν παθιάζομαι με την επεξεργασία των φωτογραφιών, ομολογώ. Κάνω όση είναι αναγκαία και προσπαθώ να φωτογραφίζω με τέτοιο τρόπο ώστε να μη χρειάζεται να κάθομαι στον υπολογιστή με τις ώρες μετά. Σίγουρα προτιμώ ένα φυσικό αποτέλεσμα και χρησιμοποιώ πολύ λίγα presets (VSCO) για να συμπληρώσω το ύφος μου.
Λατρεύω τη φωτογραφία φαγητού - μ’ αρέσει να βγάζω φωτογραφίες, να τις μελετάω και να μαθαίνω μέσα από αυτές. Μου αρέσουν πολύ οι φωτογραφίες σου, και θα ήθελα να ακούσω μερικές ιδιαίτερες, επαγγελματικές συμβουλές για τη φωτογραφία φαγητού από σένα. Διάλεξε μερικές από τις αγαπημένες φωτογραφίες σου που έχεις τραβήξει και μίλησέ μας γι’ αυτές, δίνοντάς μας μερικές συμβουλές.
Κι εγώ το ίδιο κάνω. Το βρίσκω ακόμα συναρπαστικό να αναλύω τις φωτογραφίες συναδέλφων και να βρίσκω τι ακριβώς με γοητεύει στη μία ή την άλλη φωτογραφία. Γι’ αυτό έχω πολλά βιβλία μαγειρικής στο σπίτι μου, τα οποία δεν χρησιμοποιώ ποτέ για φαγητό, αλλά για να τα ξεφυλλίζω σαν βιβλία φωτογραφίας! Όταν στήνω ένα σκηνικό, μου αρέσει οι φωτογραφίες μου να είναι όσο πιο απλές και καθαρές γίνεται. Με εκνευρίζουν τα πολλά στοιχεία σε μία φωτογραφία. Μου αρέσει η πρόκληση του να τραβάς την προσοχή μόνο με λίγα στοιχεία και κυρίως χρησιμοποιώντας το φως και την υφή. Πρέπει να εστιάζεις στο πιάτο και αυτό που υπάρχει γύρω του να μην σου αποσπά πολύ την προσοχή. Αλλά, όπως και με πολλά άλλα πράγματα, κι αυτό είναι θέμα γούστου. Όπως ανέφερα πριν, οι άνθρωποι και τα χέρια συμβάλλουν στη φωτογραφία για μένα. Μου αρέσει επίσης η κάπως μουντή διάθεση και το παιχνίδι ανάμεσα στις λείες επιφάνειες όπως η πέτρα και σε αυτές με υφή, όπως το ξύλο και τα υφάσματα. Για να είμαι ειλικρινής, ωστόσο, σε πολλά λειτουργώ με το ένστικτο, εμπιστεύομαι τη διαίσθησή μου. Αυτό αφορά και τη γωνία λήψης. Μερικές φορές στήνω μια φωτογραφία κατά κανόνα, αλλά δεν μου λέει τίποτα. Μετά παίζω λίγο με τα επί μέρους στοιχεία ώσπου να μου δώσουν μία ωραία αίσθηση, ακόμα και αν το στήσιμο δεν ακολουθεί τους κανόνες τις φωτογραφίας! Μια καλή φωτογραφία δεν χρειάζεται πάντα πολύ σχεδιασμό. Για παράδειγμα, τράβηξα τη φωτογραφία με τα καβούρια αυθόρμητα, ένα απόγευμα στη Βόρειο Θάλασσα. Αγοράσαμε φρέσκα καβούρια από μια ψαρόβαρκα και με γοήτευσαν τόσο πολύ που έστησα μερικά πράγματα στα γρήγορα όταν γυρίσαμε στον χώρο διαμονής μας και τα άπλωσα όλα στα χέρια του συζύγου μου. Ένα φανταστικό φως έμπαινε από τα παράθυρα του διαμερίσματός μας και μέσα σε λίγη ώρα οι φωτογραφίες είχαν βγει. Μου αρέσει ακόμα πολύ αυτό το σκηνικό. Η φωτογραφία με τα μανιτάρια προέκυψε από μία παρόμοια περίσταση. Ήμασταν στο δάσος και μας άρεσε τόσο πολύ η ατμόσφαιρα που πήρα την αδερφή μου και έβγαλα μερικές φωτογραφίες αμέσως μόλις τελειώσαμε το μάζεμα. Φοράει μία μαύρη μπλούζα, η οποία έδωσε ωραία αντίθεση στα μανιτάρια. Αυτό είναι το αγαπημένο μου είδος φωτογραφίας - αυθόρμητο και χαλαρό, αλλά ατμοσφαιρικό!
Διαβάστε τη συνέντευξη της Andrea στα Αγγλικά | Read Andrea’s interview in English.
Δείτε την ιστοσελίδα της Andrea. See Andrea’s web page.