Τα English muffins της Τζέιν Ωστεν για το πρωινό σας
Η έμπνευση για τη σημερινή μας συνταγή έρχεται από τα βιβλία της Τζέιν Ωστεν. Τα English muffins -που για τους Βρετανούς προφανώς είναι απλώς muffins- δεν είναι τα ατομικά κέικ που ίσως έχουμε συνήθως στο μυαλό μας ακούγοντας αυτή τη λέξη, αλλά στρογγυλά, άγλυκα και αφράτα ψωμάκια.
Η ακριβής ιστορία ή ετυμολογία των μάφιν δεν έχει επιβεβαιωθεί με απόλυτη βεβαιότητα, ούτε και το πώς ακριβώς κατέληξαν τα αμερικάνικα muffins, που είναι γλυκά κέικ να έχουν το ίδιο όνομα με τα αγγλικά muffins, που είναι ψωμάκια. Το σίγουρο είναι πως στην Αγγλία, αποτελούν σταθερή αναφορά της καθημερινής διατροφής εδώ και πάνω από δύο αιώνες. Εκεί υπάρχει άλλωστε και το πασίγνωστο (και πολύ παλιό) παιδικό τραγουδάκι, που πάει ως εξής:
Do you know the muffin man?
The muffin man, the muffin man.
Do you know the muffin man
Who lives on Drury Lane?
Το τραγουδάκι αναφέρεται στη συνήθεια να πωλούνται στο παρελθόν τα μάφιν από πλανόδιους πωλητές, που τα αγόραζαν φρέσκα από φούρνους και τα μεταπωλούσαν για ένα μικρό κέρδος. Ο μάφιν μαν, λοιπόν, περιπλανιόταν στις γειτονιές και διαλαλούσε την πραμάτεια του, πουλώντας τα μάφιν σε ένα μεγάλο καλάθι, τυλιγμένα με ύφασμα για να διατηρούνται ζεστά και φρέσκα.
Με το πέρασμα του χρόνου, τα μάφιν γίνονταν όλο και πιο δημοφιλή, και άρχισαν σιγά-σιγά να τυποποιούνται και να παρασκευάζονται εργοστασιακά, σε όλη τη χώρα. Παράλληλα, καθώς όλο και περισσότερα νοικοκυριά άρχιζαν να αποκτούν τον δικό τους φούρνο, σύντομα η παρουσία τους στο τραπέζι του πρωινού ή του τσαγιού έγινε σταθερή, γιατί τα ψωμάκια αυτά φτιάχνονται και ψήνονται πολύ γρήγορα.
Τα μάφιν, λοιπόν, κόβονται στη μέση, φρυγανίζονται και σερβίρονται με βούτυρο ή/και διάφορες μαρμελάδες ή άλλα αλείμματα. Στην Αγγλία, σήμερα, θα τα βρούμε να συνοδεύουν είτε το full English breakfast, είτε τα Eggs Benedict είτε απλώς να τρώγονται για πρωινό ή μαζί με το απογευματινό τσάι, αλειμμένα με βούτυρο και μαρμελάδα, όπως σας τα παρουσιάζουμε εμείς εδώ. Για πάμε όμως, πάλι πίσω στον χρόνο, στην εποχή της Τζέιν Ωστεν, που σερβίρονταν ως συνοδευτικό σε κάθε είδους γεύμα, και ως εκ τούτου τα συναντάμε σε τέσσερα από τα μυθιστορήματά της.
Στην Πειθώ, to 1818, έχουμε την πρώτη λογοτεχνική αναφορά του muffin man:
“Όταν ύστερα από λίγο καιρό, ένα υγρό απομεσήμερο, η Λαίδη Ράσσελ έμπαινε με την άμαξα στο Μπαθ και διέτρεχε τους απανωτούς δρόμους από την παλιά γέφυρα ως την Πλατεία Κάμντεν μες στον κρότο από τις άλλες άμαξες, τον αχό από τα κάρα και τα καροτσάκια, την κλαγγή από τα τακούνια και τις φωνές των εφημεριδοπωλών, των ζαχαροπωλών (muffin men στο πρωτότυπο) και των γαλατάδων, διόλου δεν παραπονέθηκε. Όχι, όλοι αυτοί οι θόρυβοι ανήκαν στις τέρψεις του χειμώνα.”
Πειθώ, εκδόσεις Σμίλημ Αθήνα 1998, μτφρ Δημήτρης Γ. Κικίζας, σελ. 190.)
Στην Υπερηφάνεια και Προκατάληψη (1813), η παρουσία του κύριου Κόλλινς, του εκνευριστικού συγγενή της οικογένειας Μπένετ, σε ένα εορταστικό δείπνο, συνοψίζεται με το χαρακτηριστικό καυστικό χιούμορ της συγγραφέως ως εξής:
“Έχοντας να ανταγωνιστεί για την προσοχή των δεσποινίδων με αντιπάλους σαν τον κύριο Ουίκαμ και τους αξιωματικούς, ο κύριος Κόλλινς φάνηκε να περνά απαρατήρητος. Εννοείται ότι για τις νεαρές κυρίες η σημασία του ήταν μηδαμινή. κατά διαστήματα, πάντως, έβρισκε στο πρόσωπο της κυρίας Φίλιπς μια ευγενική ακροάτρια, χάρη στην περιποίηση της οποίας ο καφές και τα μάφιν δεν του έλειψαν ούτε στιγμή.”
(Υπερηφάνεια και Προκατάληψη, εκδόσεις Σμίλη, Μετάφραση Δημήτρης Γ. Κικίζας, Αθήνα 1996, Σελ. 196-7.)
Στο ανολοκλήρωτο μυθιστόρημα με τίτλο The Watsons επίσης τα συναντάμε ξανά:
The entrance of the tea-things at seven o'clock was some relief; and luckily Mr and Mrs Edwards always drank a dish extraordinary and ate an additional muffin when they were going to sit up late, which lengthened the ceremony almost to the wished-for moment.
(Το μυθιστόρημα δεν έχει μεταφραστεί στα Ελληνικά, αλλά πιθανότατα γράφτηκε περίπου το 1803.)
Τέλος, στην Έμμα (1818), ο κύριος Γούντχαουζ, ο εξαιρετικά αγχώδης και ανυπόφορα υποχόνδριος πατέρας της πρωταγωνίστριας ανησυχεί ότι θα είναι δυσκολοχώνευτα και κριτικάρει την κόρη του που πρόσφερε περισσότερα από ένα στους καλεσμένους τους.
“Δεν ξέρω άλλο τόσο περιποιητικό κι ευγενικό πλάσμα σαν κι εσένα. Αντίθετα, θα έλεγε κανείς ότι είσαι υπερβολικά περιποιητική. Το χτεσινοβραδινό επιδόρπιο… [muffins στο πρωτότυπο] Νομίζω ότι αρκούσε η μία μερίδα που πρόσφερες.”
(Σελ. 197, Εκδόσεις Λιβάνη, Αθήνα 1997, Μτφρ Χριστιάννα Σακελλαροπούλου.)
Τίποτα το δυσκολοχώνευτο δεν έχουν φυσικά τα μάφινς - μην τρομάζετε! Αντιθέτως, εγώ θα έπαιρνα ευχαρίστως και δεύτερο εάν μου το πρόσφεραν ή και τρίτο αν δεν κινδύνευα να φανώ αγενής -αν μη τι άλλο, στον κόσμος της Τζέιν Ωστεν, όλα είναι θέμα καλών τρόπων και πρωτοκόλλου!
Επιστρέφοντας στο σήμερα, λοιπόν, πριν από μερικά χρόνια, όταν γύρισα στην Ελλάδα, έπειτα από τη θητεία μου στο Λονδίνο, έπαθα σύνδρομο στέρησης με πολλά από τα βρετανικά προϊόντα που είχα συνηθίσει και αγαπήσει. Τα μάφινς, που αγόραζα σε τακτική βάση φρεσκοφουρνισμένα από το Sainsbury’s της γειτονιάς μου, ήταν ένα από αυτά. Κάποια από αυτά τα προϊόντα που έγιναν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μου, έχω βρει πια τρόπο να τα προμηθεύομαι και εδώ. Κάποια άλλα, όμως, αποφάσισα πως ήταν καιρό να μάθω να τα φτιάχνω μόνη μου from scratch!
Δοκιμάστε, λοιπόν, κι εσείς να φτιάξετε αυτά τα εύκολα και πεντανόστιμα ψωμάκια που θα δώσουν στο πρωινό σας βρετανικο αέρα! Και έπειτα, πείτε μου, με το χέρι στην καρδιά: μπορείτε να φανταστείτε κάτι πιο απολαυστικό από ένα ήσυχο πρωινό με ανάγνωση, τσάι και φρεσκοψημένα muffins με χειροποίητη μαρμελάδα;
Υλικά:
Για 12 περίπου μάφινς
450 γρ αλεύρι σκληρό
8 γρ μαγιά στιγμής (ένα φακελάκι)
1 γρ αλάτι
280 γρ γάλα πλήρες
25 γρ βούτυρο ανάλατο
1 αυγό, χτυπημένο
λίγο ελαιόλαδο
Μέθοδος:
Σε ένα κατσαρολάκι, βάζουμε το γάλα και το βούτυρο να ζεσταθούν, ώσπου να λιώσει το βούτυρο.
Στον κάδο του μίξερ, ζυγίζουμε το αλεύρ με τη μαγιά και το αλάτι.
Προσθέτουμς το γάλα και το βούτυρο στο μίξερ, όταν η θερμοκρασία τους είναι χλιαρή, και χτυπάμε με τον γάντζο.
Όταν τα υλικά αρχίσουν να ενώνονται και να σχηματίζουν ζύμη, προσθέτουμε το αυγό και συνεχίζουμε να χτυπάμε για πέντε περίπου λεπτά, ώσπου να έχουμε μια μαλακή, λεία ζύμη.
Βγάζουμε τη ζύμη από τον κάδο και σχηματίζουμε μια μπάλα. Την τοποθετούμε σε ένα μπολ, τη σκεπάζουμε με μια καθαρή πετσέτα και την αφήνουμε να διπλασιαστεί σε όγκο για μία ώρα, σε ζεστό περιβάλλον.
Όταν η ζύμη έχει διπλασιαστεί σε όγκο, τη βγάζουμε από το μπολ και επάνω σε αλευρωμένη επιφάνεια, την ανοίγουμε με τον πλάστη σε πάχος περίπου 1 εκατοστού.
Με ένα στρογγυλό κουπ-πατ κόβουμε κύκλους από τη ζύμη.
Σε ένα μεγάλο αντικολλητικό τηγάνι με βαρύ πάτο, ή σε μαντεμένιο τηγάνι, βάζουμε ελάχιστο ελαιόλαδο (ίσα-ίσα για να μην κολλήσουν τα μάφιν) και το ζεσταίνουμε. Ρυθμίζουμε τη θερμοκρασία σε μέτρια προς χαμηλή και αρχίζουμε να ψήνουμε τα μαφινς δύο-δύο (ή και περισσότερα, ανάλογα με το μέγεθος του τηγανιού). Πρέπει να τα ψήσουμε περίπου 5-6 λεπτά από την κάθε πλευρά, ώστε να πάρουν χρώμα και από τις δύο μεριές.
Αφού ψήσουμε όλα τα μάφιν στο τηγάνι, τα βάζουμε όλα σε ένα ταψί και τα ψήνουμε άλλα 10 με 15 λεπτά στε φούρνο προθερμασμένο στους 170 βαθμούς, για να ψηθούν καλά μέχρι μέσα.
Σερβίρουμε τα μάφιν ζεστά ή αν θέλουμε μπορούμε να τα κόψουμε στη μέση και να τα φρυγανίσουμε.
Jane Austen's English muffins for your breakfast
Our inspiration for today’s recipe comes from my beloved Jane Austen’s wonderful novels. English muffins - which for the Brits are obviously just muffins - are not the individual mini cakes that we probably think of when hearing the word, but round, unsweetened, fluffy breads.
The exact origin and etymology of muffins has not been confirmed with absolute certainty, nor is how exactly American muffins, the sweet cakes, ended up having the same name as English muffins, the breads. What is certain is that in the UK, muffins have been an everyday nutritional staple for more than two centuries. Thus the famous children’s nursery rhyme, which goes like this:
Do you know the muffin man?
The muffin man, the muffin man.
Do you know the muffin man
Who lives on Drury Lane?
The song refers to the long-dead tradition of muffins being sold by street vendors, who bought them fresh from bakeries and resold them for a small profit. Muffin men used to wander the streets, selling their muffins out of a big basket, covered with flannel to keep them warm and fresh.
As the time passed, muffins were becoming more and more popular and soon factory production all over the country started. At the same time, more and more households were able to afford an oven, so finding muffins at the breakfast table or tea became common, especially since they had the extra advantage of being a relatively easy and quick bread recipe.
Muffins are cut in half, toasted and buttered and often served with jams, marmalades and other preserves. In England, today, we find them accompanying the full English breakfast, or the famous Eggs Benedict dish, or just eaten for breakfast or at tea time, with butter and marmalade, just like we are presenting them today. But let’s travel back in time again, to Jane Austen’s era, when they were being served together with any kind of meal, even dinner and thus, we find them referenced in four of her novels.
In Persuasion, in 1818, we have the first ever literary reference of the muffin man:
“When Lady Russell, not long afterwards, was entering Bath on a wet afternoon, and driving through the long course of streets from the Old Bridge to Camden Place, amidst the dash of other carriages, the heavy rumble of carts and drays, the bawling of newsmen, muffin-men, and milk-men, and the ceaseless clink of pattens, she made no complaint."
In Pride and Prejudice (1813), Mister Collins, the annoying relative of the Bennetts, is served with muffins whilst playing card games at an evening party at Aunt Philips’ house in Meryton:
“With such rivals for the notice of the fair, as Mr. Wickham and the officers, Mr. Collins seemed likely to sink into insignificance; to the young ladies he certainly was nothing; but he had still at intervals a kind listener in Mrs. Philips, and was, by her watchfulness, most abundantly supplied with coffee and muffin.”
In the unfinished novel titled The Watsons, which was probably written around 1803, we meet them again:
“The entrance of the tea-things at seven o'clock was some relief; and luckily Mr and Mrs Edwards always drank a dish extraordinary and ate an additional muffin when they were going to sit up late, which lengthened the ceremony almost to the wished-for moment.”
Finally, in Emma (1815), Mr. Woodhouse, Emma’s ever-stressed and highly hypochondriac father is worried that muffins are hard to digest. Praising his daughter for her attentiveness to their guests following a gathering at their house, he also criticises her for offering her guests more than one muffin:
“There is nobody half as attentive and civil as you are. If any thing, you are too attentive. The muffin last night – if it had been handed round once, I think it would have been enough.”
Don’t you worry, though! There is nothing indigestible about these lovely breads! On the contrary, I would happily accept a second helping, maybe even a third if it wasn’t considered rude on my behalf - in the Jane Austen universe, after all, manners and protocol are the be all and end all!
And we’re back to our millennium. A few years ago, when I returned to Greece after living in London, I developed a withdrawal syndrome for many of the British products that I had grown to love. Muffins, which I used to buy regularly from my local Sainsbury’s, were one of them. And while I found a way to supply myself with some of these products here, some others, I decided, it was time to start learning how to make by myself from scratch!
So why don’t you also try to make these easy and delicious breakfast breads that will give your breakfast a British flavour? And then, tell me, honestly: can you think of anything more enjoyable than a quiet breakfast with a book, tea and freshly baked muffins with a home-made marmalade?
Ingredients:
For about 12 muffins
450 g strong flour
8 g instant dry yeast
1 g salt
280 ml full fat milk
25 g butter, unsalted
1 egg, beaten
a little bit of olive oil
Method:
In a pot, heat the milk and butter until the butter has melted.
In the mixer’s bowl, weigh the flour with the yeast and salt.
Add the milk and butter to the mixer when lukewarm and beat with the hook at medium speed.
When the ingredients are homogenised and have started forming a dough, add the egg and keep beating for about five minutes, until you have a smooth, soft, elastic dough.
Shape the dough into a ball, place it in a bowl and cover with a clean towel. Leave it in a warm place to double in size for one hour.
When the dough has doubled in size, roll it out with a rolling pin on a floured surface, to a thickness of about 1 cm.
With a biscuit cutter, cut circles.
In a big frying pan with a heavy bottom or a cast iron skillet, add a tiny bit of oil and when it’s hot, turn the heat down to medium/low and start cooking the muffins, two or three at a time, without crowding them. You need to cook them for about 5 to 7 minutes on each side, until each side is lightly browned.
When you have cooked all the muffins, place them on a baking tray and bake them for an extra 10 to 15 minutes at 170 degrees, in a preheated oven, so that they get cooked though.
Serve the muffins warm, or, if you want, you can cut them in half and toast them.
