Πριν λίγες μέρες, προσκεκλημένοι του Κτήματος Μέγα Σπήλαιο, σε μια εκδρομή που διοργανώθηκε με την πρωτοβουλία του sommelier Χρήστου Θεοδωρόπουλου, είχαμε την ευκαιρία να ζήσουμε μια εμπειρία που θα μας μείνει αξέχαστη.

Η εκδρομή μας ξεκίνησε Κυριακή πρωί, με το πουλμανάκι μας να μας παραλαμβάνει από το κέντρο της Αθήνας. Η πολυποίκιλη παρέα μας αποτελούνταν από δημοσιογράφους, ινφλουένσερ και επαγγελματίες από τον χώρο του κρασιού. Στη διαδρομή, γνωριστήκαμε καλύτερα, ανταλλάξαμε οινικές απόψεις και -κυριολεκτικά- αμπελοφιλοσοφήσαμε. Φτάνοντας στα Καλάβρυτα, κάναμε ένα διαλειμματάκι για να φάμε την ξακουστή τυρόπιτα με φέτα Καλαβρύτων στο βίντατζ καφεγαλακτοπωλείο Γρι Γρι και μετά επιβιβαστήκαμε στον περίφημο οδοντωτό. Αυτή τη βόλτα την είχα χρόνια στη λίστα μου και έτσι, τίκαρα επιτέλους και αυτό το κουτάκι -και τι κουτάκι! Η διαδρομή είναι μαγική και σε κρατάει με ανοιχτό το στόμα από την αρχή ως το τέλος.

Επόμενη στάση μας ήταν, φυσικά, το κτήμα Μέγα Σπήλαιο.

Το κτήμα βρίσκεται στην καρδιά του Εθνικού Γεωπάρκου του Χελμού-Βουραϊκού, που ανήκει στο Δίκτυο Natura. Οι βουνοκορφές, οι απόκρημνες χαράδρες και τα οροπέδια δημιουργούν ένα τοπίο με μοναδική ομορφιά, αλλά και ένα ξεχωριστό μικροκλίμα, ιδανικό για την καλλιέργεια της αμπέλου, που κάνει πραγματική διαφορά στην ποιότητα του κρασιού. Το κτήμα απλώνεται σε 10 εκτάρια, σε υψόμετρο από 780 έως 880 μέτρα. Η θερμοκρασία εδώ είναι συνήθως 10 βαθμούς χαμηλότερη από τη θάλασσα, πράγμα που βοηθά στην οψίμιση του τρύγου. Οι βροχοπτώσεις, αλλά και οι χιονοπτώσεις, τόσο το χειμώνα όσο και την άνοιξη, δημιουργούν επαρκές απόθεμα και έτσι η παραγωγή ωριμάζει χωρίς ιδιαίτερο υδατικό στρες. Οι άνεμοι που πνέουν από τη θάλασσα ή το φαράγγι, χωρίς να είναι ισχυροί, απομακρύνουν την περιττή υγρασία από τα φυτά προστατεύοντάς τα από ασθένειες. Εδώ καλλιεργείται Μαυροδάφνη, Μαύρο Καλαβρυτινό, Βερτζαμί, Ασύρτικο, Λαγόρθι, αλλά και Syrah, Cabernet Sauvignon, Merlot και Cabernet Franc. Το κτήμα έχει υιοθετήσει τις αρχές της οργανικής καλλιέργειας και εκφράζει την παράδοση αιώνων στην αμπελουργία και την οινοποίηση, παράγοντας πραγματικά ξεχωριστά κρασιά.

Συνολικά, τα κρασιά του κτήματος, εκτός από τη συγκεκριμένη τοποθεσία, προέρχονται από σταφύλια που καλλιεργούνται σε τρεις ακόμη αμπελώνες της ορεινής Αχαΐας. Στα προσεκτικά επιλεγμένα αμπελοτόπια του, ευδοκιμούν πολλές γηγενείς και διεθνείς ποικιλίες, καθιστώντας τον αμπελώνα έναν από τους σημαντικότερους της χώρας.

Η οινολόγος του κτήματος, Ευαγγελία Αμανατίδη, μας ξενάγησε στο κτήμα, το οποίο είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με ένα από τα σημαντικότερα θρησκευτικά μνημεία της Ελληνικής ιστορίας, τη Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου. Χτίστηκε το 362 μ.Χ., παίρνει το όνομά της από το σπήλαιο μέσα στο οποίο είναι χτισμένη και αποτελεί την αρχαιότερη ενεργή μονή στην Ελλάδα.

Το σημερινό Κτήμα Μέγα Σπήλαιο, ήταν το μετόχι του μοναστηριού. Από τον 15ο αιώνα, οι μοναχοί χρησιμοποιούσαν το αμπέλι για την παρασκευή κρασιού για τη Θεία Κοινωνία, αλλά και για τη διατροφή τη δική τους, τω επισκεπτών και των κατοίκων της περιοχής. Η οινοπαραγωγή είχε πολύ σημαντική θέση στην καθημερινότητα και τη γενικότερη φιλοσοφία της Μονής, διότι οι μοναχοί θεωρούν το κρασί πλούσια τροφή για το ανθρώπινο σώμα. Έτσι, μέσα στο κτήμα χτίστηκε οινοποιείο, κοιτώνας και ξωκκλήσι. Ο τρύγος και το πάτημα των σταφυλιών γινόταν στο αμπέλι και μετά οι μοναχοί μετέφεραν το κρασί με μουλάρια στο μοναστήρι, για να μπει στο κελάρι. Το κελάρι είχε δύο μεγάλα βαρέλια 12 τόνων, τα οποία ονόμασαν «Αγγελής» και «Σταμάτης» ως ένδειξη τιμής στους κατασκευαστές τους.

Το 1999 το Μεγάλο Αμπέλι ανέλαβαν οι αδελφοί Γιάννης & Θεόδωρος Αναστασίου οι οποίοι, έχοντας ως όραμα την αναβίωση του ιστορικού αμπελώνα, με τη βοήθεια μιας ομάδας έμπειρων αμπελουργών και οινολόγων, προχώρησαν στην αναμπέλωση και την παραγωγή ποιοτικών κρασιών.

Μετά την ξενάγηση, λοιπόν, προχωρήσαμε σε εκτενή οινογνωσία πολλαπλών ετικετών. Ήταν όλα ενδιαφέροντα, όμως, ξεχώρισα το Mystic, ένα λευκό αφρώδες που αποτελείται από δύο ποικιλίες τις οποίες το κτήμα φυλάει ως επτασφράγιστο μυστικό, αλλά και το ροζέ με Μαλαγουζιά και Cabernet Franc, με το chic ροδακινί χρώμα και τα έντονα αρώματα φράουλας και τριαντάφυλλου.

Στη συνέχεια το κτήμα μας είχε ετοιμάσει ένα πραγματικά ξεχωριστό δείπνο στο Orias Mountain Guesthouse & Farm, μια ακόμη ξεχωριστή τοποθεσία. Αφού ρουφήξαμε καθαρό βουνίσιο αέρα, χαζέψαμε το μαγείρεμα στη φωτιά και πασπατέψαμε τα ζώα της φάρμας, μεταφερθήκαμε στην αίθουσα του φαγητού. Εδώ, πλάι στο τζάκι, μας περίμενε ένα δείπνο, για το οποίο ο Χρήστος είχε ετοιμάσει pairing διαφορετικής ετικέτας κρασιού με κάθε ένα από τα πιάτα. Ήταν όλα πεντανόστιμα και μαγειρεμένα με παραδοσιακά υλικά της περιοχής, όμως, θα σας πω πως τον τραχανά με μανιτάρια και το επιδόρπιο από ψητά μήλα με κανέλα τα σκέφτομαι ακόμα, τόσες μέρες μετά.

Μετά το δείπνο και ακόμα περισσότερες αμπελοφιλοσοφίες, έφτασε η ώρα να μεταφερθούμε στο ξενοδοχείο μας. Η διανυκτέρευσή μας έγινε στο Αίγιο, στo κομψότατο Amario Suites Hotel. Κατακουρασμένοι μεν, αλλά κεφάτοι και αρνούμενοι να παραδώσουμε τα όπλα, συνεχίσαμε την παρέα μας στο lobby του ξενοδοχείου, γελώντας και πίνοντας νεγκρόνι και τζιν τόνικ μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Πέσαμε ξεροί για ύπνο και ξυπνήσαμε το επόμενο πρωί στο ηλιόλουστο δωμάτιό μας με θέα τη θάλασσα. Λίγο μετά, μας υποδέχτηκε ο πλούσιος πρωινός μπουφές, όπου εννοείται πως έκανα και αλμυρό και γλυκό refill, για να πάρω δυνάμεις για το ταξίδι της επιστροφής. Εννοείται, επίσης, πως μετά από όλα αυτά τα κρασιά και φαγητά, πήρα και έναν γλυκό υπνάκο στη διαδρομή, ο οποίος όσο να πεις με παρηγόρησε κάπως που το ταξίδι έφτασε στο τέλος του.

Διοργανωτές: Χρήστος Θεοδωρόπουλος, Μαριέττα Δεκαβάλα, Ευαγγελία Αμανατίδη

Συμμετέχοντες: Λευτέρης Τρίγκας, Μαριάννα Γκιτσάκη, Κωνσταντίνος Αντωνιάδης, Φοίβη Πετρούλια, Γεωργία Παναγοπούλου, Αλεξία Αμβράζη

Υ.Γ. Δείτε σχετικά άρθρα: