Αν αγαπάς το βρετανικό afternoon tea, ξέρεις πως λίγο-πολύ, όποιο και αν διαλέξεις από τα πολυτελή ξενοδοχεία του Λονδίνου, θα σου προσφέρει μια όμορφη εμπειρία με υπηρεσίες υψηλού επιπέδου. Αυτή τη φορά δοκιμάσαμε το Lanesborough, που φέτος σερβίρει ένα θεματικό afternoon tea αφιερωμένο στο Bridgerton - και ήταν φανταστικό!

Ήδη από την είσοδο θα νιώσετε την έξτρα περιποίηση, με τους κλασικούς Λονδρέζους πορτιέρηδες με φράκο και ημίψηλο, που θα σας υποδεχτούν με ένα “Welcome Sir & Madame”. Το Tearoom του Lanesborough μπορεί να μην είναι από τα μεγαλοπρεπέστερα του Λονδίνου συγκριτικά με ξενοδοχεία όπως το Ritz ή το Savoy, όμως είναι εξαιρετικά κομψό, με νεοκλασικού ύφους έπιπλα, το baby blue να επικρατεί στη διακόσμηση, αλλά και έργα σύγχρονης τέχνης που “σπάνε” ευχάριστα τη μονοτονία, ενώ χάρη στη γυάλινη οροφή, όλος ο χώρος λούζεται στο φως.

Κι επειδή το self-pampering αν είναι να το κάνεις, πρέπει να το τερματίσεις, εμείς ξεκινήσαμε το afternoon tea μας με ένα ποτήρι σαμπάνιας Moet & Chandon Brut, πριν περάσουμε στο τσάι.

Το μενού δίνει τον τόνο της δημοφιλούς σειράς του Netflix από το εξώφυλλο κιόλας, αφού η Lady Whistledown μας “υποδέχεται” εγκάρδια. Αφού στρώσαμε τις υφασμάτινες πετσέτες στην ποδιά μας, ως ορίζει το savoir vivre, επιλέξαμε ένα από τα signature τσάγια του μενού: Bridgerton Βlend, ένα μαύρο τσάι -ως είθισται άλλωστε για το afternoon tea- με νότες φρούτων και ροδοπέταλα, που ήρθε καυτό και αρωματικό στην ασημένια τσαγιέρα του.

Μετά από λίγο, άρχισαν να προσγειώνονται στο τραπέζι μας και όλες οι λιχουδιές. Τα scones έφτασαν σε καλαθάκι σκεπασμένα με πετσέτα για να μείνουν ζεστά, συνοδευμένα από clotted cream, μαρμελάδα και lemon curd. Το τριώροφο cake stand μας ήταν από τα πιο όμορφα που έχω δει, στολισμένο με πολύχρωμα υφασμάτινα λουλούδια. Ξεκινήσαμε από τη βάση του, τα αλμυρά, με πρώτο-πρώτο ένα βουτυράτο ταρτάκι με τυρί κρέμα και κέιλ, ενώ σειρά είχαν τα σαντουιτσάκια που οφείλω να ομολογήσω πως ήταν το ένα νοστιμότερο από το άλλο. Αυγοσαλάτα με τρούφα και νεροκάρδαμο, ποσέ κοτόπουλο με σχοινόπρασο και ξινόκρεμα, καπνιστός σολομός με αγριοράπανο και άνιθο, και τέλος, αγγούρι και κρέμα με βότανα και σκόρδο. Σε περίπτωση που δεν το γνωρίζετε, στο afternoon tea μπορεί κανείς να ζητήσει refill σε όλα τα πιάτα χωρίς έξτρα χρέωση - όπως και κάναμε. Στη συνέχεια, περάσαμε στα scones, τα οποία αλείψαμε μεθοδικά με κρέμα πρώτα και μαρμελάδα έπειτα - εξάλλου η clotted cream που σερβίρουν στο Lanesborough είναι από το Devonshire και κάθε Ντεβονσαριανός που σέβεται τον εαυτό του θα σας πει ότι έτσι είναι η σωστή σειρά.

Μεταξύ τυρού και αχλαδίου ή μάλλον scone και παστακίου, κάναμε ένα διάλειμμα για να ποζάρουμε και να αλληλοφωτογραφηθούμε μέχρι τελικής πτώσεως σε κάθε πιθανή γωνία του Tearoom. Στην αίθουσα υπάρχει και ένα πιάνο, και τα Σαββατοκύριακα παίζουν ζωντανή μουσική την ώρα του afternoon tea.

Επειδή όμως τα pastries μας καλούσαν, επιστρέψαμε στο τραπέζι μας και τα πήραμε με τη σειρά. Το κάθε ένα είναι εμπνευσμένο από τη σειρά: Lady Whistledown (ροζ παστάκι με σμέουρα και λευκή σοκολάτα), Colin’s travels (σοκολατένιο γλύκισμα που θυμίζει μπαουλάκι), The Book of Eloise (pastry ντυμένο με γαλάζεις πλάκες σοκολάτας που το κάνουν να μοιάζει με βιβλίο) και στην κορυφή, το Social Butterfly, που μας άφησε με την καλύτερη εντύπωση, αφού είχε γεύση φιστίκι, που είναι ό,τι πιο αγαπημένο μου σε επιδόρπιο.

Όσο και να χορτάσεις, είναι δύσκολο να αποχαιρετήσεις μια τόσο όμορφη αίθουσα, όμως μας πέρασε γρήγορα το μαράζι, γιατί το Λονδίνο είναι γεμάτο συναρπαστικές περιπέτειες που σε περιμένουν σε κάθε του γωνία, κι έτσι πήραμε το δρόμο - ή μάλλον το tube- για την επόμενη.